'Hoewel we geen jongens meer zijn, zal ik nooit met "man" naar mijn vrienden verwijzen. We zeggen tegen elkaar dat je week wordt als je papa bent, maar bedoelen... » 

'Hoewel we geen jongens meer zijn, zal ik nooit met "man" naar mijn vrienden verwijzen. We zeggen tegen elkaar dat je week wordt als je papa bent, maar bedoelen dat we eerder geen vader durfden te zijn.'Cabaretier Hubert van Lieshout was twaalf toen hij het contact met zijn biologische vader verbrak. Er volgden rommelige jaren waarin hij louter leerde wat en hoe hij niet wilde zijn. Hij groeide op met zijn moeder en zijn stiefvader, die een echte man van hem probeerde te maken - tevergeefs. Op jongvolwassen leeftijd lijkt Hubert een nieuwe start te maken in een nieuwbouwwoning, met zijn vriendin, zijn dochter en een zoontje op komst. Maar ook dan wordt hij geconfronteerd met oud zeer. Op zijn telefoon verschijnt een mail van zijn biologische vader, die zijn leven overhoop gooit. Terwijl hij als cabaretier zijn eigen stem vindt, wordt hij thuis steeds meer de vader die hij niet worden wil. Is het mogelijk een 'erfgrens' te trekken tussen de generaties, om de problemen van vroeger uit de buurt te houden? «