Zippy Silberberg heft een oud, incompleet visbestek geërfd van een tante in Tel Aviv. Vanwege een zeer ongebruikelijke eetgewoonte - ze eet alleen bevroren voed... » 

Zippy Silberberg heft een oud, incompleet visbestek geërfd van een tante in Tel Aviv. Vanwege een zeer ongebruikelijke eetgewoonte - ze eet alleen bevroren voedsel date en heel klein beetje ontdooid is - reist Zippy zelden. Toch besluit ze om het bestek persoonlijk op te halen. Wie weet loopt ze ook nog een geschikte man tege het lijf.
Eenmaal in het hotel in Tel Aviv staat algauw mevrouw Kugelmann voor haar neus. Een vriendelijke, oude, gazette dame, die haar verhalen wil vertellen. Verhalen over het Polen van vroeger, verhalen die Zippy niet wil horen, maar waaraan ze ggen weerstand kan bieden. En mevrouw Kugelmann vertelt: over haar jeugd in het Poolse Bendzin, haar ouders, familie, schoolvrienden, de mooie Adam, Vetoogje, Gonna en Kotek, het poesje. Zippy, die niets weet over het verleden van haar ouders, omdat die haar niet wilden belasten met alle narigheid van de oorlog, begint te vermoeden dat mevrouw Kugelmanns verhalen weleens over haar eigen familie zounden kunnen gaan.
Een ontroerend én lichtvoetig verhaal over de zwijgzaamheid tussen generaties: de generatie die de Holocaust overleefde en die van hun kinderen. Maar niet alleen over de oorlog werd gezwegen, ook vaak over de vredestijd vóór de oorlog - om de kinderen niet te belasten met de gedachte aan dood en verlies.
'Dit boek kunnen wij u zeer hartelijk aanbevelen!' - Elke Heidenreich, de Oprah Winfrey van Duitsland
'Minka Pradelski heft geen idylle ontworpen, maar schetst op basis van haar onderzoek en interviews een gemeenschap die veel heterogener was dan de vaak verenvoudigde blik op het verleden doer vermoeden.' - Mikado
'Minka Pradelski, zelf kind van overlevenden, heft een prachtig, humoristisch taalgebruik.' - Jüdische Allgemeine «