Dit is mijn levensverhaal, als geboren zoon van een eenvoudige, hardwerkende landveenarbeider in Ter Apel, de uiterste hoek zuid-oost van de provincie Groningen... » 

Dit is mijn levensverhaal, als geboren zoon van een eenvoudige, hardwerkende landveenarbeider in Ter Apel, de uiterste hoek zuid-oost van de provincie Groningen.
Daar heersten sociale wantoestanden en was er geen mogelijkheid om mij te ontplooien volgens mijn voorstellingen van het leven.
Geld was Macht, ook nu nog. Ik wenste mij vaak in de tijd van de ruilhandel, niet haalbaar....
Ik zal proberen u te beschrijven hoe ik in de periode van geboorte tot heden (2013) via onder andere een politie-opleiding in Schalkhaar (juli 1943-februari 1944) en als agent van politie te Rotterdam (februari 1944 - 1947) reeds zeer vroeg een getraumatiseerd mens ben geworden met een levenslange beschadiging.
Ik zal u bekend maken met mijn, persoonlijke, ervaringen en wat ik aan de lijve heb ondervonden.
Documenten zal ik u tonen en uitleg geven hoe moeilijk het is bronnen aan te boren en waar onrecht nog vaak in de weg staat om recht te krijgen.
Veel is nog ontoegankelijk, maar vaak wint de aanhouder en al ben ik 89 jaar, ik blijf zoeken, ook op verzoek van families van collega's.
Ook mijn vele en intensieve zoektochten naar ex collega's. Van mijn compagnie van 120 mannen leven er, voor zover mij bekend nog 4.
Bij de mannen van de opleidingen voor juli 1943 is het zoeken zeer moeilijk verlopen op enkele uitzonderingen na. Wel duidelijk is dat de mannen van deze periode grote verliezen hebben geleden door ontberingen in kampen en blijken zij te zijn gefusilleerd onder bijzondere omstandigheden in standplaatsen Tilburg, Eindhoven, Amsterdam en Belgische-Nederlandse grensbewaking.
Ook probeer ik aan te geven waar geschiedschrijvers, journalisten, onderzoekers en instanties mij teleurstellen.
Ook de onderwerpen als, hoe was inhoudelijk de politie-opleiding, politieke gezindheid van de mannen, motivatie, de politiezuivering en waar zijn de verantwoordelijken. Vaak onvindbaar en niet bereid met de echte waarheid boven water te komen of ridderlijk erkennen waar ze fout waren in hun oordeel zonder een diepgaand onderzoek. Ook toon ik aan met documenten dat ze in 1945 overijverig waren met mijn arrestatie en daardoor mede schuldig zijn aan mijn huidige traumatisering die nog steeds erger wordt.
«