Wieringa wikkelt zijn verhaal soepel af: de politieke verschillen van inzicht, de hatelijke schoonvader, het huwelijk, de huilbaby en het overspel: Een mooie jonge vrouw is een voorbeeldige novelle, strak van tempo, met sterke scènes en een alleszins geloofwaardig portret van de man in kwestie

Mooi, en ook triest. Een vriendin belandde eens op een punt in haar leven dat ze dacht dat het plafond boven haar bureau op kantoor lekte, maar toen ze het lek zocht bleek ze te huilen. Zo ongelukkig was ze. Zij kon dat doorbreken, bij Ed lijkt dat uitzichtlozer. Het is een novelle over hoe slordig mensen met elkaar omgaan.

Ed is een geslaagde single veertiger – een topbaan als succesvol viroloog. Prof. Dr. Maar hij heeft genoeg van al die losse contacten met de vrouwen. Met jaloezie kijkt hij naar collega’s en vrienden die zich na het werk terugtrekken in hun cocon van gezinsgeluk. Dan ontmoet hij Ruth, lief, vrolijk, mooi en… oké, wel wat jong – ze schelen veertien jaar. Maar het is liefde op het eerste gezicht. Haar vader doet schamper over het leeftijdsverschil en voorspelt dat binnen een jaar of drie de eerste ouderdomskwaaltjes zullen gaan opspelen. Ruth en Ed trouwen en krijgen een baby. Ed voelt zich te oud voor Ruth. Haar jeugd en schoonheid maakt hem ouder en Ruth ook, vindt hij. Dat kan hij slechts compenseren door overspel te plegen met de nóg jongere collega-laborante Marjolein. Dan keert het lot zich tegen Ed en wordt stukje bij beetje zijn zelfbeeld ontmanteld. Een prachtige novelle met een ontroerend slot.