Na de Tweede Wereldoorlog ging Edgar Fernhout (1912-1974) zijn stillevens, portretten en landschappen stap voor stap losser schilderen, in een wisselwerking tus... » 

Na de Tweede Wereldoorlog ging Edgar Fernhout (1912-1974) zijn stillevens, portretten en landschappen stap voor stap losser schilderen, in een wisselwerking tussen toon en toets. Na de dood van zijn moeder Charley Toorop, ‘springt’ hij in 1958 over op de abstracte weergave van de natuur: bomen, duinen, strand en zee, onder verschillende weersomstandigheden, in verschillende seizoenen met de wisseling van dag en nacht. Met de verfstreken en de keuze van de kleuren gaf hij niet het uiterlijk van de natuur weer, maar zijn beleving daarvan. Na 1970 gebruikt hij kleur en toets steeds minder om het motief ritmisch te structureren, maar worden deze middelen steeds meer onderwerp van het schilderen zelf. Bij zijn dood op 4 november 1974 had Fernhout zich ontwikkeld van een schilder die de zichtbare werkelijkheid weergeeft tot een schilder die zijn eigen werkelijkheid zichtbaar maakt. Die ontwikkeling wordt in dit boek zichtbaar gemaakt. Het boek wordt afgesloten met een lijst van 225 schilderijen uit de jaren 1945-1974, met afbeeldingen, technische gegevens, herkomstgegevens, tentoonstellingsgegevens en literatuur. In een chronologisch overzicht worden de belangrijkste biografische gegevens van Fernhout vermeld, evenals een complete lijst van tentoonstellingen van 1945 tot 1974 en de besprekingen daarvan in de vaderlandse pers, aangevuld met een lijst van tentoonstelling van 1974 tot 2009. «