Book
Du vin, du pain, du... pindakaas?
Je hebt het in Nederland goed voor elkaar. Nog geen 35 jaar, weiland met paarden bij je vrijstaande huis, vette leasebak voor de deur en beiden een topjob.Hoe komt het dan dat twee doorgewinterde Frankrijkhaters, anti-jacht voorvechters en rechtgeaarde vegetariërs, dit veilige leventje omruilen voor een onzeker bestaan in Frankrijks' meest op wild jagende en vleesproducerende provincie?Lees het in dit vermakelijke avontuur waar Roos Boum in een levendige stijl met veel gevoel voor ambiance, hilarische maar ook ontroerende verhalen met liefde voor u optekent. Met het omslaan van de bladzijden ruikt de lezer de geur van een muf oud huis, voelt de lome zomerwarmte en hoort de kettinghonden blaffen. Met een scherpzinnige kijk van een moderne Nederlandse op de couleur locale van het dagelijks leven à la campagne brengt zij, zonder gemopper of overdreven ophemeling, de corrupte notaris, de allesvernietigende werklui en de eigenaardigheden van La Douce France tot leven alsof u er zelf bij bent.Deze autobiografische roman is een aangenaam voorproefje met en passant tips voor Nederlanders die eveneens op zoek naar ongerepte natuur, rust en ruimte het drukke Holland willen verlaten en het biedt een plezierige bron van herkenning aan hen die al in Frankrijk wonen.-- Loodzwaar dood gewicht. Wij slepen puffend, en de buren vooral transpirerend, het stinkende dier naar hun Renaultje. De kop knakt droevig naar onderen. Jean-Claude doet de achterdeur open. Een smerige stank komt ons tegemoet die me bijna doet kokhalzen. Hierbij ruikt het dode schaap prettig. We jonassen het lijk de auto in. Als ik opkijk van mijn taak, schrik ik me een ongeluk. Vanuit de auto kijken groteske ogen achter een jampotbril me aan. Armoedige bevuilde kleding. Verwilderd haar. Met een kakelend geluid toont een oud heksje een prachtige lach met nog maar twee tanden onder en eentje boven. De geur uit de auto komt ongetwijfeld bij haar vandaan.Maar stamel ik stomverbaasd, heeft zij in de bakkende zon hier al die tijd gezeten? En dat schaap kan toch niet bij haar in de auto?Pas de problème, cest maman --In 2007 debuteerde Roos Boum met de bestseller in zijn genre:Valse salie, Kroniek van een verscheurde jeugd, een autobiografische roman over kindermishandeling door Münchhausen by proxy. Een jaar later schreef zij over hetzelfde onderwerp het spannende kinderboek Doodziek en springlevend? dat enthousiast is ontvangen.En wat zeggen anderen van dit boek?# "Leven als God in Frankrijk? Kan dat? Ja! Roos Boum beschrijft op humoristische, karakteristieke wijze over haar nieuwe Franse leven. Dit mag je niet missen!"Chantal Huijbregts Eindredacteur FOK!# "In de stoet van boeken die Nederlanders schrijven als zij in Frankrijk gaan wonen, valt dit boek op. De vakkundig en vlot geschreven belevenissen laten Frankrijk zien door een eerlijke Nederlandse bril."Wim Bavelaar, auteur van La Maison en beheerder van de website Wonen en leven in FrankrijkPrijs: 16.90Bestel aantal: «
Welcome to Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Reviews of Du vin, du pain, du... pindakaas? by Roos Boum
Wat een heerlijk boek is dit.
Het gaat over twee mensen die een hekel hebben aan Frankrijk. Bij een doortocht belanden ze ergens in Frankrijk en willen daar even stoppen om wat te eten en drinken. Wat er dan gebeurd maakt de gevoelens die ze voor het land en de inwoners hebben er niet beter op.
Logisch dus dat ze er een vakantiehuisje nemen. Ze krijgen te horen dat het er op het platte land heel anders aan toe gaat en dat je nergens anders beleefdere mensen aan treft dan daar.
Ze nemen het huisje in het begin als vakantie adres. Maar langzaam worden ze verliefd op het land en de inwoners.
Het boek is ingedeeld in korte hoofdstukken. Elk hoofdstuk gaat weer over een voorval wat ze daar beleven. Het is lekker om te lezen en met veel humor geschreven. Het voelt alsof je even zelf op het Franse platteland aanwezig bent.
Hey Wijnand jij hier ook! Ben benieuwd wat je ervan vindt. Fijn dat ie zo snel ij je aangekomen was.
@Jacqueline, hoi, jij hier ook! Wat leuk allemaal. Hoop dat je mijn boek ooit leest.
groetjes Roos
De meesten kennen de uitdrukking wel: 'Leven als een God in Frankrijk'. We vragen ons allemaal wel eens af of dit mogelijk is. Op deze vraag kan schrijfster Roos Boum volmondig 'ja' antwoorden. Zij gooide haar levensdoel om en pakte haar boeltje. Ze vertrok naar het platteland van Frankrijk om daar als God te leven... en vooral te genieten. In haar boek Du vin, du pain... du pindakaas? beschrijft zij hoe ze tot dit besluit is gekomen en hoe haar leven er nu uitziet. Een opmerkelijk, maar vooral humorvol verhaal van een emigrerende Nederlander.
In haar laatste boek beschrijft auteur Roos Boum (Valse Salie, Doodziek en springlevend) hoe haar leven een nieuwe wending kreeg nadat zij eenmaal het besluit had genomen om Nederland te verlaten en een nieuw bestaan op te bouwen in Frankrijk. Een opmerkelijke keuze, omdat zij en haar partner in hun familie- en vriendenkring bekend stonden als enorme 'Frankrijk-haters' zoals zij zelf aangeeft. Hoe gek moet je dan zijn om juist dát land als nieuw thuisland uit te kiezen? Om het nog 'gekker' te maken hebben de twee helemaal niets op met jagers en de jacht op wild, en het is nu net dát waar de streek waar het tweetal naartoe verhuist om bekend staat. Alle gekheid op een stokje: waar begin je aan?
Toch is het besluit genomen en Roos pakt huis, haard en paard op en vertrekt naar het Franse platteland. Hun veilige, goed betaalde baan achterlatend trekken ze zuidwaarts. Alle luxe wordt ingeleverd voor een 'huisje' in een dorp dat niet groter is dan een appel en een ei, bewoond door échte Fransen. Met dit échte franse leven komen ook meteen de franse gebruiken naar boven; dagelijks een borreltje wordt hier wel heel letterlijk genomen, zo beschrijft Roos. Menig keer heeft ze haar glas leeggegooid als haar gastheren/dames even niet keken. De bureaucratie die we in Nederland kennen is ook op het franse platteland wel aanwezig, maar in een andere orde van grootte. Het gaat hier vooral allemaal veel trager, lentement! Van de hectiek in het oude land naar de rust en traagheid in het nieuwe land; als dat maar goed komt...
De wijze waarop deze autobiografie de verhuis naar en het leven in het nieuwe land beschrijft is bijna tastbaar. De beschrijvende zinnen maken dat je het land en de streek kunt voelen, ruiken en haast kunt aanraken. Dit maakt het tot een prettige leeservaring, als een warm bad waar je instapt. De humor die Roos Boum in haar boek verweeft bagatelliseren de situaties niet, maar maken ze luchtig en beter te relativeren. Hoe gefrustreerd we in Nederland zouden raken van een dergelijke traagheid, des te rustiger de schrijfster er in haar nieuwe vaderland van wordt. De komische insteek maakt het allemaal 'draagbaar', situaties als geen stroom, geen water, geen post, geen papieren om je te vestigen... zolang je het met humor tegemoet treedt, is alles te behappen. Dat is de boodschap die Boum mee wil geven, en eentje die we hier in Nederland ook wel ter harte zouden kunnen nemen. De auteur hemelt het land niet op, ze geeft een eerlijke mening over haar nieuwe woonplaats en haar nieuwe buren, dit alles overgoten met een Hollandse nuchterheid. Na het lezen van Du vin, du pain... du pindakaas? is wel duidelijk dat Roos Boum haar nieuwe plek heeft gevonden... nieuw geluk! Een boek dat zeker een aanrader is, voor hen die overwegen te emigreren naar Frankrijk, maar ook voor iedereen die gewoon even lekker ondergedompeld wil worden in een avontuur waar velen van dromen, maar weinigen ook daadwerkelijk aangaan.
hé, wat jammer dat dit boek van mij nog niet is beoordeeld door de leden van boeklezers. In dezelfde stijl als Valse salie, met dezelfde zwarte humor en zelfspot, beschrijf ik onze emigratie naar Frankrijk. Een boek waarvan mensen zeggen dat ze echt af en toe hardop in lachen uitbarsten! Het is mijn eigen boek, dus natuurlijk geef ik die 5 sterren, natuurlijk hoop ik dat jullie het met me eens zijn...
Roos
