Over het boek<br/>De liefde voor haar geboorteland zal voor de hoofdpersoon in dit verhaal altijd als een rode draad door haar leven lopen. Het is bepalend voor... » 

Over het boek
De liefde voor haar geboorteland zal voor de hoofdpersoon in dit verhaal altijd als een rode draad door haar leven lopen. Het is bepalend voor wie zij is geworden in al haar denken en doen.
Dat is de rede waarom zij met dankbaarheid en trots de wil bleef houden om te overleven in moeilijke tijden. Opgeven is nooit een optie geweest. De eerste zes jaren van haar leven waren liefdevol en gelukkig. Dat de japanse overheersing daar een wreed einde aan maakte wil zij absoluut niet langer als rede aanvoeren voor een moeilijk leven. Haar leven bewoog zich nogal over woelige baren.
Dat was de rede om het als een soort therapie van zich af te schrijven. De boodschap die zij met dit verhaal hoopt door te geven is, blijf van het leven houden. Echt, er is altijd een lichtpuntje.

Over de schrijver
Dolly Schiferli kwam in 1946 voor het eerst in Nederland met haar moeder en twee zusjes als repatriant. Vader moest nog verplichtingen afmaken als Marine officier en kwam een half jaar later.
De aanpassing aan het nederlandse leven viel het gezin niet mee, zoals zoveel repatrianten. Vooral de achterstand in onderwijs was moeilijk. Dolly worstelde zich door de MULO en verliet deze om op de
kweekschool voor kleuteronderwijs door te gaan. Ze trouwde op 20 jarige leeftijd en kreeg twee dochters. Helaas hield dit huwelijk geen stand. Het leverde haar de spijtige conclusie op geen beroeps
opleiding gedaan te hebben. Ze deed met succes de opleiding tot ziekenverzorgende en dat bleek een goede keus. In 1981 hertrouwde zij in Gouda. Na een werkzaam leven wonen zij en haar man op een
boerderij in Aarlanderveen.
«