De titel intrigeerde mij meer dan het uiterlijk van het boek. Dat kreeg pas betekenis in de loop van het verhaal. En hoe! Echter de inhoud van de achterflap maakte dat ik onmiddellijk begon te lezen. En niet meer stopte. Het is met vaart geschreven en zo leest het ook. Toch zijn er voldoende rustmomenten in de prettige sfeerbeschrijvingen zodat je er ook echt bij bent. Het leest bovendien als een thriller, spannend tot het einde toe maar dan met echte mensen die je zo maar tegen zou kunnen komen. Het mysterie wordt beetje bij beetje ontrafeld, net als de karakters van de hoofdpersonen. Echt zo'n boek waarbij je voortdurend denkt; 'Vooruit, nog 1 hoofdstuk dan'. Knap gedaan voor een beginnend schrijver, zoals Cora Sanders zichzelf noemt. Het verhaal rond de hoofdpersoon Clara met haar bovenmatig bewustzijn wordt nergens zweverig, integendeel, je gaat bijna begrijpen hoe het zou kunnen zijn in het leven van alledag. Nog dagen nadat ik het uit had pakte ik het boek telkens weer op om me dan te realiseren dat het verhaal toch echt afgelopen was. Knap om 532 pagina's lang te boeien in soepele zinnen en naadloze overgangen. Dat je met moord, dromen, bovennatuurlijke gaven en het leven dat zich leeft zo'n verhaal kunt weven!
Persoonlijk had voor mij een extra aantrekkingskracht de vele verwijzingen naar de voorkeur van Clara voor het visuele, met de mooiste op pagina 498; "Ik zie de beelden in mijn hoofd en zolang ik ze niet teken, zitten ze me in de weg."
Heel herkenbaar. Het verhaal zal nog lang in mijn hoofd zitten en smaakt naar meer.