<strong>Driehoeken: overleg en verhoudingen</strong><br/>De reeks Politiewetenschap is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap, een zelfsta... » 

Driehoeken: overleg en verhoudingen
De reeks Politiewetenschap is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap, een zelfstandig
onderdeel van de Politieacademie. Politie & Wetenschap beoogt een stimulans te geven aan zowel de (weten schap -
pelijke) kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid als de daadwerkelijke benutting daarvan in
praktijk, beleid en opleiding. Publicaties in de reeks Politiewetenschap betreffen in het algemeen studies met een
meer theoretisch, verkennend of beschouwend karakter.
Deze studie beschrijft belangrijke ontwikkelingen in het driehoeksoverleg tussen burgemeester(s), de (hoofd)-
officier van justitie en de politiechef. Het driehoeksoverleg is begonnen als lokaal overleg ten tijde van de rijksen
gemeentepolitie en is inmiddels uitgegroeid tot een wettelijk verankerd instituut. Door de introductie van
regionale politie (Politiewet 1993) kreeg het driehoeksoverleg verschillende gedaantes: gemeentelijk, intergemeentelijk
en regionaal. Er werd gezocht naar een balans tussen decentraal driehoeksoverleg met slechts één
of enkele burgemeesters en gedeconcentreerde overleggen met een groter aantal burgemeesters aan tafel. De
facto centraliseert het driehoeksoverleg steeds meer. Vanwege de beheers- en beleidsruimte bestaat op een hoger
schaalniveau, vaak een politiedistrict, meer vrije ruimte om te besturen.
Na een terugblik op de periode van 1980 tot en met 2012 wordt gekeken hoe het driehoeksoverleg kan
worden geplaatst in de huidige ontwikkelingen. Bij de start van de Nationale Politie (Politiewet 2012)
schuren de verhoudingen in het driehoeksoverleg. Er bestaan politiek-bestuurlijke twijfels over de lokale
politieprestaties, mede omdat de politie op een hoger schaalniveau lijkt te denken en te handelen. Door het
verbeterde bestuurlijke veiligheidsbeleid zijn burgemeesters echter in staat om krachtig invulling te geven aan
hun gezagsuitoefening. Voor het OM is dat lastiger vanwege de beperkte organisatorische capaciteit en dito
politieke affiniteit. Het boek sluit af met aanbevelingen om het driehoeksoverleg een zinvolle plaats te geven
binnen de nieuwe structuren.
«