Dooitijd

"<strong>Dooitijd</strong>" bevat zes cycli van gedichten die qua thematiek en tonaliteit naadloos in elkaar overgaan. De dichteres bezint zich over haar plaats... » 

"Dooitijd" bevat zes cycli van gedichten die qua thematiek en tonaliteit naadloos in elkaar overgaan. De dichteres bezint zich over haar plaats in het leven door te reflecteren op intense ervaringen met de wereld van de muziek en de schilderkunst, de intrigerende en sensitieve gewaarwording van stoffen op de huid, de impact van de natuur op de eigen leefomgeving, de hunkering en het zoeken naar het volmaakte en het besef van de onbereikbaarheid ervan: 'Wie niet de juiste woorden vindt / moet zwijgen.'Jo Gisekin (1942, Gent) werd bij haar veertigjarig dichterschap bedacht met de essaybundel "Zo, denk ik, wordt liefde weer nieuw" (2008), waarin dertig critici en dichters uit Vlaanderen en Nederland reageerden op één gedicht van haar. Haar oeuvre omvat tien bundels, van "Een dode speelgoedvogel" (1969) tot "Het eiland van elkaar" (2006), waaruit een aantal gedichten werd getoonzet door Vic Nees, Wilfried Westerlinck en Ernest van der Eyken. Werk van haar is opgenomen in bloemlezingen van Marnix Gijsen & Karel Jonckheere, Anton van Wilderode, Christine D'haen, Jozef Deleu, Gaston Durnez, Lut de Block, Peter Theunynck, Johan van Cauwenberge, Jan van Coillie, Dirk van Bastelaere, Philip Hoorne e.a.Citaten uit "Zo, denk ik, wordt liefde weer nieuw":'Uit de bundel "Als in een zwijgend laken" ben ik me blijven herinneren het gedicht "Kweeperen in cognac".'Kees Fens'Wat een evocatief gedicht is "Shantung"! Sierlijk sterk! Een waardige pendant voor "Zijde" van Baricco.'Hugo Claus'Het is een misverstand te denken dat ze een liefelijke dichteres zou zijn. Ze heeft minstens evenveel oog voor de misère als voor de grandeur van zwanger- en moederschap.'Anton Korteweg'"Het zijn schaduwen die spreken", dicht Jo Gisekin. Wat achterblijft is een onvergetelijk gedicht.'Roland Jooris «