Wat een leuk, leerzaam en herkenbaar boek van Bettine Vriesekoop dat ik voor Not Just Any Book mocht lezen. Ik heb niet eerder een boek van haar gelezen en ken haar eigenlijk alleen van haar tafeltennis carierre. Bettine gaat samen met haar assistente en tolk Hu Ye op pad in en rond Peking om diverse Chinese vrouwen te interviewen die zich in een vakgebied inzetten voor betere rechten voor de Chinese vrouw of vrouwen die vertellen hoe het vroeger gesteld was met de rechten en plichten van de vrouw. Het boek is verdeeld in 16 hoofdstukken en is soms aangevuld met een afbeelding van een belangrijke vrouw uit de geschiedenis.

Assistente Hu Ye lukt het om via via bijvoorbeeld een interview te regelen met een plastisch chirurg, ouders te spreken die op een koppelmarkt in het park de juiste man voor hun dochter proberen te vinden en een vrouw van 29 die in de volksmond een "etensrestje" wordt genoemd omdat ze te zelfstandig, te hoog opgeleid is en nooit heeft geleerd wat liefde is omdat haar ouders uitgehuwelijkt zijn en ze een kind van de generatie eenkindpolitiek. Ook interviewen ze een vrouw die als prostituee heeft gewerkt en nu een stichting heeft om haar oud-collega's te informeren over hiv en soa's. Vooral jonge migranten vrouwen die van het platteland naar de stad komen voor werk, belanden in de prostitutie.

De oma van assistente Hu Ye had bijvoorbeeld nog lotusvoetjes, afgebonden voeten waren nodig om een geschikte man te vinden, ze was aan huis gekluisterd en moest helse pijnen doorstaan. Vanaf de zeventiende eeuw gold er een algemeen verbod op het voetbinden.

In 2008 heb ik een reis gemaakt door China en Tibet, je herkent de beschrijvingen van Peking, de terughoudendheid van de mensen en de directe vragen van Bettine, vertaald haar assistente Hu Ye net even anders zodat Bettine toch uiteindelijk antwoord krijgt op haar soms best wel persoonlijke vragen!

De ene persoon kan uren doorbrengen met het doornemen van een voetbalmagazine, een ander met een glossy tijdschrift, geef mij maar de brochures van boekuitgevers! Tijdens een van deze “me” momenten kwam ik het nieuwste boek tegen van Bettine Vriesekoop “Dochters van Mulan”, uitgegeven door - de bij het grote publiek nog niet zo goed gekende - uitgeverij Brandt. Sinds hun ontstaan volg ik de uitgaven van deze uitgeverij, het moet gezegd, een klein maar fijn aanbod.
Ook bij Vriesekoops boek springt direct de mooie omslag in het oog, de bladspiegel, de kwaliteit van het papier. Maar wat me natuurlijk het meest aansprak was naast de titel, de ondertitel “Hoe vrouwen China veranderen”. China, dat enorme land, “made in China”, het rode boekje van Mao, Culturele Revolutie, tai chi , zwaardvrouwen, eenkindpolitiek, een tekort aan huwbare vrouwen, …. Een China waar ik, tot nu toe, slechts eenmaal ben geweest. Ik bezocht er de autonome regio Xinjiang gelegen in het Noordwesten van China. Deze streek kwam regelmatig in het nieuws omwille van het conflict met de oorspronkelijke bevolking, de Oeigoeren. Bettine Vrieskoop kende ik dan ook van de door haar geschreven artikels in het NRC handelsblad met betrekking tot deze problematiek. Ik las ze graag omdat ze toegankelijk en heel begrijpbaar waren, ook als je niet zo bekend was met deze problematiek.
En dat is nu ook weer het minste dat je van dit boek kan zeggen, dat het heel toegankelijk en begrijpbaar is geschreven. De schrijfster neemt je in dit boek mee op reis! Zowel een geschiedkundige reis als een hedendaags bezoek. Deze reis leg je samen met haar, haar begeleidster en met de diverse vrouwen die ze bezoeken af. Je leert hoe het taoïsme en het confucianisme het gedrag van jonge vrouwen in China tot op de dag van vandaag beïnvloeden. Hoe het werkelijk zat met die Lotusvoetjes. Wat de aanleiding was voor het ontstaan van de zwaardvrouw, dat ze anno 2015 ook nog bestaat, maar dat de vlag een andere lading draagt. Dat 1949 niet enkel het jaar is waarin de Chinese Volksrepubliek het levenslicht zag, maar dat haar ontstaan ook het begin betekent van grote veranderingen voor de Chinese vrouwen. Dat China heel maar dan ook heel veel kleine keizertjes en prinsesjes telt met alle gevolgen van dien. Kortom ik leerde veel bij over de positie van de vrouwen in China en hun seksualiteit. Het prachtige aan het boek is dat, ook al reis je nog zoveel, Bettine Vriesekoops over relaties beschikt die deuren voor haar openen waar een gewone toerist slechts van kan dromen. Zo krijg je echt voeling met wat er leeft bij de plaatselijke bevolking en bij de vrouwen in het bijzonder. Voor mij was het alvast een reis om nooit te vergeten en die nog lang zal blijven nazinderen. Maar ik ga niet te lang wachten om de zomerbrochure van uitgeverij Brandt ter hand te nemen ….Misschien kan ik daar ideeën opdoen voor mijn volgende reis!

Bettina Vriesekoop is regelmatig in China vanwege de sport die ze beoefende,China –correspondent voor NRC Handelsblad en is ze gefascineerd geraakt van de rol van de Chinese vrouw in China. Dochters van Mulan is hiervan het resultaat van jarenlang onderzoek en vrouwen interviewen. Het bezoek aan de graftombe van Quin Jin een feministe van het eerste uur roept bij Bettina een hoop vragen op en is het begin van dit boek . Dit boek is niet in een bepaald hokje qua genre te zetten . Ze onderzoekt de beweegreden van verschillende vrouwen in het verleden en hoe de moderne vrouw er nu tegen aan kijkt. Tijdens de interviews die ze doe ontstaan er vragen die ze beantwoord wilt zien te krijgen. De onderdrukte rol van de Chinese vrouw is heel oud en welke rol speelt het nu nog. Vrouwen die geschiedenis schreven wat was hun beweegreden en hoe kijkt de vrouw van nu er tegen aan en welke invloed hebben die vrouwen gehad en hebben ze die nu nog....
Dit boek is niet echt te plaatsen in een hokje van welke genre het is .Ik heb het ervaren als een reis door de geschiedenis met een kijk in de moderne tijd van de Chinese vrouw. Het boek zit vol met informatie en is voor mij een soort geschiedenis les. Zeer boeiend en interessant geschreven prettig geschreven en het leest als een geschreven documentaire . Interessant hoe de geschiedenis is beschreven en tevens laat het zien hoe gesloten het was en ik denk ook nog wel steeds de Chinese cultuur is. Tijdens het lezen van dit boek had ik regelmatig zoiets van hoe kan dit en waarom heeft de Chinese vrouw dit zolang laten gebeuren . Door het lezen van dit boek heb ik China van een hele andere kant leren kennen.