Dinsdag is een geweldig mooi boek waarin een oude man terugkijkt op zijn leven. Hij woont alleen in een woning die de gemeente wil afbreken om daar nieuwe huizen te bouwen. Hij is de laatste die er nog woont. Hij heeft een dagelijks ritueel die hij trouw volgt. Hij wil laten zien aan het meisje van de sociale dienst dat hij zich nog heel goed alleen kan redden. Zij wil hem in een bejaardenhuis plaatsen maar dat ziet hij niet zitten, zijn vrijheid is hem veel te lief.

Hij heeft een heftig, wild en ruig leven gehad. Na een akkefietje heeft zijn vader hem naar de Congo gestuurd alwaar hij bij zijn zus op een koffieplantage is gaan werken. Daar hield hij het niet lang vol, is gaan zwerven, en heeft zo een heel bewogen leven in de Congo gehad. Hij had een sterke overlevingsdrang dat was zijn drive. Hij hield van vrouwen en drank. Was behoorlijk egoistich bezig. Maar hij had ook een zachte kant, hij heeft twee vrouwen, Erna en Simone tot de dood toe verzorgd en dat deed hij liefdevol. Verder heeft hij nergens spijt van en heeft het leven genomen zoals het kwam.

"hij doet geen mens kwaad met zijn herinneringen".

"de nacht hing met zijn laatste vingers aan de daken en aan de boomkruinen in het park".

"De zon glijdt langzaam de dag uit".

Bijzonder mooi geschreven.