Delen van bedrijfsmiddelen in de telecommunicatie

Telecommunicatiedienstverlening is niet mogelijk zonder dat fysieke infrastructurele voorzieningen (kabels, antennes, apparatuur) worden aangelegd. Onbeperkte a... » 

Telecommunicatiedienstverlening is niet mogelijk zonder dat fysieke infrastructurele voorzieningen (kabels, antennes, apparatuur) worden aangelegd. Onbeperkte aanleg daarvan stuit af op bezwaren van praktische, technische of economische aard en op aspecten van ruimtelijke ordening. Medegebruik van voorzieningen ligt voor de hand, maar de belangen van marktpartijen zijn niet gelijk. In een aantal gevallen bestaan er wettelijke verplichtingen tot medegebruik van voorzieningen.
In dit onderzoek worden verplichtingen tot het delen van kabels, kabelgoten, antennes, antenne-opstelpunten en apparatuurruimten naast elkaar behandeld. Voor het verplicht delen van kabels en antenne-opstelpunten bestaan afzonderlijke wettelijke regelingen. Het ter beschikking stellen van apparatuurruimten kan een bijkomende verplichting zijn in het kader van interconnectie of toegang tot netwerken. De Nederlandse wetgeving wordt geanalyseerd tegen de achtergrond van de Europese regelgeving. De regelingen worden - waar mogelijk aan de hand van jurisprudentie - besproken op hun praktische consequenties. Daarbij wordt naast de analyse van de Telecommunicatiewet ook bezien welke rol het algemene mededingingsrecht speelt bij het opleggen van verplichtingen tot medegebruik, of juist het beperken van mogelijkheden daartoe.
Deze studie is tot stand gekomen in het kader van het Nationaal Programma voor Informatietechnologie en Recht (ITeR). Het onderzoek is uitgevoerd binnen eLaw@Leiden, het centrum voor recht in de informatiemaatschappij van de Universiteit Leiden. «