Book
Een man heeft niet lang meer te leven. Voor zijn laatste verjaardag speuren zijn kinderen hun rebelse broer Bardo op, die dertig jaar eerder door zijn vader het huis uit is gezet en nooit is teruggekeerd. De bedoeling is dat vader en zoon zich - voor het te laat is - met elkaar verzoenen. Maar de verschillen zijn niet zomaar te overbruggen: de schijnbare zekerheden van het leven in een verzorgingsstaat botsen met de ongebondenheid van Bardo. Een nog altijd sluimerende vete tussen hem en zijn oudste broer dreigt weer op te spelen. En wie moet straks hun vader op zijn sterfbed verzorgen? «
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Een zonnig boekje voor de zonnige dagen. Al bleek de inhoud helemaal niet zo zomers als de cover deed vermoeden (de achterkant overigens ook niet, maar dat maakt niet uit).
Pa is erg ziek, zijn spieren werken steeds slechter. Zijn kinderen verwachten dat hij dit jaar zijn laatste verjaardag zal vieren en daarom zal het een dag moeten worden, die niet vergeten wordt. Dochter Hilde besluit om haar ‘uit het nest gegooide’ broer Bardo uit te nodigen voor een vereniging met zijn vader.
Bardo komt inderdaad langs en het zal ook een feestje worden die nooit vergeten wordt, maar of dat was wat Hilde had gehoopt te creëren, laat ik aan de lezer over om uit te vinden. Immers daar draait het hele boekje om.
Ik wist niet zo goed wat ik van dit boekje kon verwachten, ik heb het langgeleden voor mijn literatuurlijst van school besteld. De boeken die ik toen heb gelezen vielen nogal tegen. Maar, dit boek vond ik best leuk om te lezen. Het zette me aan het denken over de zoveel verschillende levensstijlen die in een gezin kunnen voor komen. Hoe ver mensen eigenlijk uit elkaar kunnen liggen, terwijl ze familie zijn.
Ondanks dat het boek alleen maar gaat over de verjaardag van pa en de mensen die er vluchtig op terugblikken, heeft het veel meer laten zien. Tessa de Loo laat je tussen de scheurtjes van het verleden kijken om te begrijpen waarom de vier kinderen en hun vader zo ver van elkaar verwijderd zijn. Mooi geschreven!