Aan de op 1 januari 2007 in werking getreden wijziging van de Arbowet ligt de gedachte ten grondslag dat arbeidsomstandighedenbeleid niet op gedetailleerd nivea... » 

Aan de op 1 januari 2007 in werking getreden wijziging van de Arbowet ligt de gedachte ten grondslag dat arbeidsomstandighedenbeleid niet op gedetailleerd niveau door de centrale overheid moet worden geregeld, maar zoveel mogelijk tot stand moet komen binnen ondernemingen, zodat maatwerk mogelijk is. Werkgevers en werknemers moeten ruimte hebben - en die ruimte benutten - om in goed overleg invulling te geven aan arbeidsomstandighedenbeleid. Dat moet op een zo kosteneffici mogelijke manier, ingebed in het ondernemingsbeleid, met zo min mogelijk klemmende regeldruk maar wel binnen zekere wettelijke begrenzingen. Het belangrijkste oogmerk om de verantwoordelijkheid van werkgevers en werknemers voor het arbeidsomstandighedenbeleid te vergroten. Dat gebeurt door daar waar mogelijk in de wetgeving te werken met doelvoorschriften. De vormgeving, de inhoud en de kenbaarheid van het arbeidsomstandighedenbeleid zal door de sociale partners moeten gebeuren door middel van de zogenoemde arbocatalogi. In deze arbocatalogi moeten dus de middelen worden beschreven waarlangs de wettelijke doelen kunnen worden gerealiseerd.
Daarnaast heeft deze wetswijziging ten doel de regelgeving zoveel mogelijk te beperken, te vereenvoudigen en te verduidelijken. Daarbij is als uitgangspunt genomen dat in de arbowetgeving zoveel mogelijk moet worden aangesloten bij de normering die voortvloeit uit internationale verplichtingen, niet alleen wat betreft de inhoud maar ook wat betreft de omschrijving van de verplichtingen.
Harry van Drongelen is als universitair docent verbonden aan de Vakgroep Sociaal Recht en Sociale Politiek aan de Universiteit van Tilburg. Jakob Hofsteenge is co rdinerend juridische medewerker bij de directie Wetgeving van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Beiden publiceren regelmatig over het onderwerp arbeidsomstandigheden «