De wereld heeft altijd gelijk

‘<strong>De wereld heeft altijd gelijk</strong>’ is een filosofische novelle. Het verhaal scharniert om de polemiek uit de jaren ’50 tussen de Franse existentia... » 

‘De wereld heeft altijd gelijk’ is een filosofische novelle. Het verhaal scharniert om de polemiek uit de jaren ’50 tussen de Franse existentialisten, Jean Paul Sartre en Albert Camus. Daarin botsten zij met elkaar over de grondslagen voor het humanisme. Dient daarvoor een strijdbaar individualisme of juist solidariteit als uitgangspunt gekozen te worden? Een vraag die Gerben, een oudere leraar in het voortgezet onderwijs, zich stelt, als hij zich moet verantwoorden voor een klachtencommissie. Met een jongere collega vergelijkt hij de tijdgeest van nu met morele vraagstukken uit de vorige eeuw. Onderwijl raakt hij verwikkeld in het leven van een even veerkrachtige als kwetsbare leerling. Bevreemding ontregelt het verhaal dat hij van zijn leven schrijft, terwijl de wereld verder gaat. Nagelaten vragen van Gerbens overleden vader over levensbeschouwing en ethiek heropenen het existentialistische debat, uitgezet in een verhaal van deze tijd. «