Een oude vrouw die niet lang meer te leven heeft, vecht tegen de dood vanuit de overtuiging dat ze niet zal sterven. Ze haalt de doos met brieven van haar moede... » 

Een oude vrouw die niet lang meer te leven heeft, vecht tegen de dood vanuit de overtuiging dat ze niet zal sterven. Ze haalt de doos met brieven van haar moeder van de zolder om zichzelf moed in te lezen.
Hiermee is het drieluikkarakter van dit boek aangetoond.
De vrouw vecht haar vonnis 'onbehandelbare longkanker' aan met alle middelen, maar vooral met haar onbuigzame geloof. Tegelijk zoekt haar geest naar vrijheid in dromen en herinneringen.
De doos staat onder haar bed allereerst om de herinneringen dichtbij te houden maar ook om troost te bieden, juist in deze bange tijden. De doos ontwikkelt zich van archivaris tot partner.
De gestorven moeder is door middel van haar brieven krachtig aanwezig in het leven van haar dochter als gids op weg naar de dood.

Van Daniël van den Bos (Velp, 1952) verschenen in 2000 de roman De binding en in 2003 het verhaal Ik heb een mens gezien in de bundel 'Woorden die ik niet versta'. «