Book
De twaalf stammen van Hattie
Hattie Shepherd is vijftien jaar als zij voor het eerst moeder wordt. Met een hart vol hoop op een betere toekomst is zij naar Philadelphia gekomen. Haar Amerikaanse droom wordt echter keer op keer stukgeslagen in het gesegregeerde Amerika van de twintigste eeuw. In deze keiharde wereld brengt zij haar kinderen groot door pure wilskracht, maar zonder de liefde die zij ook zo nodig hebben. Ayana Mathis creëerde een intiem en hartverscheurend portret van Hattie Shepherd in verschillende fasen van haar leven en door de ogen van haar kinderen, die stuk voor stuk de gevolgen dragen van hun opvoeding. Het is een psychologisch trefzeker, prachtig geschreven boek over een ongelofelijk sterke vrouw. «
Welcome to Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Reviews of De twaalf stammen van Hattie by Ayana Mathis
Prachtig verhaal dat je aangrijpt. Hattie is zelf nog een kind als ze samen met August vertrekt uit Georgia, om zich elders te vestigen. Ze schenkt het leven aan elf kinderen. Haar kinderen vinden hun moeder niet aardig omdat ze streng is en alleen bezig met zorgen voor eten, kleding. Ieder hoofdstuk verteld het verhaal van een van haar kinderen. Sommige verhalen zijn erg emotioneel en raken je diep in je hart. Hattie's Amerikaanse droom valt uiteen in deze keiharde wereld vol discriminatie. Aanrader! Dit boek raakt je.
Op internet had ik al gezien dat dit boek lastig te recenseren viel, maar ook dat het een mooi en zielig boek was. Dat het lastig te recenseren is klopt wel, want er zit niet echt een lijn in het boek dat je er uit kunt pakken en waarmee je een goed beeld geeft – zonder te veel spoilers te geven!
Toch ga ik een poging wagen. Het boek gaat over de kinderen van Hattie, die op vijftien jarige leeftijd haar eerste kindjes krijgt. Samen met haar man verhuist ze naar het Noorden omdat het daar voor gekleurde mensen beter leven is dan in het Zuiden.
Maar het groot brengen van elf kinderen valt niet mee in een tijd vol armoede en depressiviteit, plus als gekleurde tel je niet mee. Per hoofdstuk volg je een kind in een bepaalde levensfase. Hoe ze bij haar weggerukt worden en hoe ze het geluk proberen te vinden.
Het boek is behoorlijk heftig, met name hoe ze allemaal proberen te overleven en zonder het gevoel van liefde te kennen. Want dat kan Hattie ze door alle omstandigheden om te overleven hen niet geven. Ondanks dat het heftig is, leest het vlot weg. Door de schrijfstijl leef je mee met de kinderen en Hattie.
Ik heb het boek via Manuscripta gekregen, maar zelf zou ik het boek niet hebben uitgekozen in de winkel, ook al staat de Nederlandse cover me meer aan dan de Engelse. En ook al zou ik– nu ik het gelezen heb – het aan diverse mensen aanraden, het type boek waarin rassenhaat aanwezig is, is niet het soort historisch roman waarmee ik doorgaans mijn leesuurtjes vul. Desondanks is het wel een mooi boek dat de moeite waard is.
