“Johannes is – ondanks zijn profetische naam – een weldenkende ‘progressieve intellectueel’. Emma, rijkelijk bedeeld met een benijdenswaardig  gamma van fysiek... » 

 “Johannes is – ondanks zijn profetische naam – een weldenkende ‘progressieve intellectueel’. Emma, rijkelijk bedeeld met een benijdenswaardig  gamma van fysieke verleidingsmethodes, is een ontluikende femme fatale.
De fusie van de tegenpolen leidt tot de traumatische ondergang van de onervaren jongeman die zich - in de wurggreep van zijn libido - de ondankbare rol van studiebegeleider en daarmee ook van mentor op de hals haalt. Het rolpatroon van minnaar blijkt  helaas niet te harmoniëren met dat van (weerbarstige) pedagoog. Het aftakelingsproces dat hierop volgt tart dan ook elke verbeelding.
Johannes’ beperkte sociale betrokkenheid krijgt pathetische tot hilarische dimensies als hij toevallig in contact komt met derdewereldvluchtelingen die hij wil bijstaan in hun worsteling met het onbekende Nederlands. Hij  vult voor hen  stapels  formulieren  in om  hen  wegwijs  te  maken  in het  kafkaiaanse administratieve  labyrint.  Intussen realiseert hij zich dat  zijn geliefde  pupil  nymfomane  trekken  vertoont.  De vernedering van Johannes die het gevolg is van deze narcistische eigenschap maakt  hem  het  sociaal  functioneren  zo  goed  als  onmogelijk.
Zoveel is zeker: de lijkwade  van  de  mislukking  zit  hem  als  gegoten.”
«