Stilstaan op de snelweg, weken wachttijd in het ziekenhuis, falende magistraten in de rechtszaal, blunderende bankiers die onze spaarcenten verkwanselen, onderw... » 

Stilstaan op de snelweg, weken wachttijd in het ziekenhuis, falende magistraten in de rechtszaal, blunderende bankiers die onze spaarcenten verkwanselen, onderwijzers voor de klas die slechter rekenen dan hun eigen leerlingen. In ‘De toekomst achter ons’ hekelt Kees le Pair deze en andere maatschappelijke droefenis. Met de nodige ironie en humor kruipt hij in de rol van grumpy old betweter. Maar zijn kritische analyse van de hedendaagse maatschappij houdt wel degelijk een serieuze waarschuwing in: onze bestuurders laten zich steeds vaker leiden door meningen en geloof, terwijl toch feiten en cijfers de basis voor hun handelen zouden moeten zijn. Nuchtere bèta-mentaliteit is out, ‘vermenselijken’ in, wat paradoxaal genoeg meer onmenselijkheid tot gevolg heeft.

Business schools zijn de grootste pest die de 20ste eeuw ons bracht is een van de one-liners waarmee hij zijn analyse van funeste processen met een fijne grimlach samenvat. Ook de huidige moeilijkheden met de euro passen in zijn plaatje:
De laatste keer dat we deel uitmaakten van een verenigd Europa hebben we tachtig jaar moeten vechten om er uit te komen.

Kees le Pair (1936) studeerde natuurkunde in Leiden. Na een korte loopbaan als onderzoeker bestuurde hij gedurende de rest van zijn werkzame leven natuurkundig en technisch onderzoek in Nederland, onder meer als oprichter en eerste directeur van Technologiestichting STW.
Zijn hobby’s zijn zeezeilen, zwemmen en fietsen – het laatste sinds kort met innovatieve trapondersteuning. «