<p><b>Hoe keren we terug tot onszelf anders dan door de bladzijde om</b>
<b>Te vouwen en zo de spannende passage te markeren</b>

In zijn uite... » 

Hoe keren we terug tot onszelf anders dan door de bladzijde om
Te vouwen en zo de spannende passage te markeren

In zijn uiterst persoonlijke tweede dichtbundel De tijd is een moeder gaat Ocean Vuong op zoek naar manieren om te leven na de dood van zijn moeder. Er is rouw, maar ook de overtuiging dat hij daaruit kan komen. Hij worstelt met zijn eigen verlies, maar ook met het gegeven dat hij rechtstreeks het product is van de oorlog in Vietnam, een thema dat we herkennen uit Vuongs indrukwekkende roman Op aarde schitteren we even. Zijn gedichten zijn sprankelend, compromisloos en onontkoombaar en maken voelbaar hoe het is om te leven als de bodem onder een verscheurd bestaan wegvalt.

Vuongs eerste bundel Night Sky with Exit Wounds werd bekroond met de Whiting Award (2016) en de T.S. Eliot Prize (2017) en hij werd in 2019 benoemd tot MacArthur-fellow. Zijn poëzie is bij uitstek menselijk, en daar hoort een scherp oog voor de maatschappelijke werkelijkheid bij. In De tijd is een moeder experimenteert Vuong op een vernieuwende en gedurfde manier met taal en vorm, zonder dat de inhoud abstract wordt. Hij aarzelt niet om eeuwig terugkerende levensvragen steeds opnieuw te stellen. De tijd is een moeder is een eerbetoon aan de kracht van zachtheid in tijden van geweld.