Men waant zich veilig achter de slagbomen van de gated community ...
Een vergissing.

Een man wordt dood aangetroffen in de dure 'gated commu... » 

Men waant zich veilig achter de slagbomen van de gated community ...
Een vergissing.

Een man wordt dood aangetroffen in de dure 'gated community' Maravillosa. Hij was sinds drie jaar weduwnaar. De dood van zijn vrouw werd destijds afgedaan als een ongelukkige val; niemand werd veroordeeld, wegens gebrek aan bewijs. De publieke opinie was echter unaniem en het morele oordeel over de man die nu doodgebloed in zijn chique huis ligt, was luid en duidelijk.
Het gevalt zorgt opnieuw voor veel ophef, en El Tribuno wil alles tot op de bodem uitgezocht hebben en stuurt Nurit Iscar, succesvol auteur in ruste, en een jonge, onervaren journalist naar de plaats delict om uitvoerig verslag te doen. Misdaadjournalist Jaime Brena, een oude rot in het vak met een knullig baantje op de redactie - omdat hij net te vaak zijn mond heeft opengetrokken - besluit zich ook met de zaak te bemoeien.

Een intrigerende roman waarin de auteur van De weduwen an de donderdag opnieuw al haar verteltalent aanwendt om een moordonderzoek uit de doeken te doen en en passant een portret van de huidige staat van Argentinië te schetsen.

fragment
Maar bij het horen van de stem, die stem, en de naam die hij noemt, schrikt ze net zo erg als toen ze kort ervoor het bord had gelezen met de tekst PEDRO CHAZARRETA DE KEEL AFGESNEDEN. Of nog erger. Hallo, Betibú, hoort ze zeggen, en daarna: Bel me, ze hebben Chazarreta vermoord en ik zou graag willen dat je je deze keer wel met die zaak bezighoudt. En daarna hangen ze op. Of hangt hij op. Ingesprektoon. Het antwoordapparaat stopt. Degene die belde, vergat te zeggen wie hij was, of hij vergat het niet, maar weet zeker dat Nurit Iscar weet wie er belde. En zo is het, ze weet het. Hij hoeft het niet te zeggen. Er is in de hele wereld maar één man die Nurit nu nog steeds bij die naam kan noemen, Betibú, een man die, zodra ze zijn naam hoort, haar laat trillen op plaatsen die Nurit Iscar haast is vergeten: Lorenzo Rinaldi. En het komt door hem en in mindere mate juist door Chazarreta of door het misdrijf waarvan de meerderheid van de bevolking zeker weet dat dat door
Chazarreta is gepleegd dat Nurit Iscar, Betibú, na een succesvolle literaire carrière nooit meer ook maar één enkele eigen roman heeft geschreven en heeft besloten om haar brood te verdienen als ghostwriter van mensen die dingen willen vertellen die haar absoluut niet interesseren. «