De overgave is met overgave geschreven. Japin leefde zich erg in in de tijd van de Amerikaanse pioniers. De zoektocht van een moeder naar haar dochter, de wonderlijke ontmoeting met een indianenleider - 't is allemaal boeiend verteld en ook nog eens history. Dat er gruwelijke scenes zijn en ja ook gevloekt wordt, tja...ook dat is ben ik bang wel history. Heel mooi boek.

Pijnlijk gedeelte uit onze wereldgeschiedenis vanuit meerdere invalshoeken en standpunten uitgelicht. Afgezien van het feit dat Arthur Japan meester is in het verwoorden van emoties als eenzaamheid, verdriet en wrok, geeft hij naar mijn mening een realistische weergave over hoe dit op waardeerde feiten gebaseerde verhaal in werkelijkheid zou kunnen zijn verlopen.

De familie van Granny Parker wordt overvallen door Comanche-indianen. Het boek volgt haar zoektocht naar de ontvoerde kinderen. Indrukwekkend, mooi en soms gruwelijk.

Dit boek is lastig te beoordelen; aan de ene kant wordt er door Japin een facinerend (en vaak gruwelijk) stukje geschiedenis bloot gelegd, gebasseerd op historische bronnen, wat het wellicht nog aangrijpender maakt. Aan de andere kant lijkt het of Japin zoveel informatie had dat hij het niet allemaal kwijt kon en het toch in één boek heeft willen proppen. Zo vond ik dat de familie Parker veel beter beschreven had moeten worden aan het begin; er komen op een gegeven moment personages te overleiden waar amper aandacht aan is besteed, waardoor het de lezer ook niet aangrijpt. Aan de andere kant komen er soms annecdotes langs die niet echt passen bij de loop van het verhaal, maar die later op historische bronnen gebasseerd bleken te zijn.
Japin laat zien dat hij heel meeslepend kan schrijven en facinerende psychologische dilemma's heel dichtbij brengen, maar ik denk echt dat als het boek wat dikker en coherenter zou zijn het er nog beter van zou worden.
Dus een aanrader voor mensen die geinteresseerd zijn in de eerste pionieren in Amerika en historische ontwikkelingen. Een afrader voor mensen met een zwakke maag of lezers die een zwak hebben voor de Romantische pioniers van het Kleine huis op de prairie...

Ik vond dit (letterlijk) een gruwelijk goed boek. Over dilemma's in het leven, zo menselijk en zo onmenselijk tegelijk. Een boek waar je nog lang over na denkt, ook als je het uit hebt. Ik kan wel begrijpen dat niet iedereen dit een goed boek vindt. Ik vond het, mee door de meerdere lagen, een verrijking om te lezen.

Een prachtig boek, heb het al twee keer gelezen, ook voor mijn leesclub.

Een mooi voorbeeld van de indruk die een historische roman kan achterlaten. De vrouwelijke hoofdpersoon maakt een gruwelijke overval mee door de indianen op haar nederzetting. Hierbij wordt haar dochter ontvoerd. Ze rust niet voordat zij weet wat haar lot is. Een zoektocht met een verrassend einde. Een keihard maar prachtig beschreven verhaal dat vermoedelijk de rauwe realiteit van het wilde westen benadert. En er is (hoe is het mogelijk)...vergeving.

Een bijzonder geschreven roman. Erg jammer dat er zo hartgrondig gevloekt wordt. Dat doet afbreuk aan het enigszins poëtisch geschreven verhaal.