Andermans woorden kunnen me iets doen zien wat ik vroeger niet zag. En omgekeerd kan een of andere belevenis een totaal nieuwe betekenis geven aan een tekst die... » 

Andermans woorden kunnen me iets doen zien wat ik vroeger niet zag. En omgekeerd kan een of andere belevenis een totaal nieuwe betekenis geven aan een tekst die ik al dikwijls gelezen heb. Deze vervlechting van taal en waarneming is het fenomeen dat centraal staat in de ongrijpbaarheid der dingen. Om dat fenomeen te onderzoeken wordt naar antwoorden gezocht op de volgende vragen Wat is betekenis? Hoe is het mogelijk dat de werkelijkheid steeds opnieuw betekenis krijgt zonder dat deze ooit werkelijkheidsvreemd wordt en zonder dat ze zonder meer samenvalt met de werkelijkheid? Hoe komt het met andere woorden dat de dingen ongrijpbaar zijn? Hoe komt het dat de mens steeds weer betekenis voelt en nooit kan ontsnappen aan de drang ze uit te drukken? Wat moet de gemeenschappelijke natuur van mens en werkelijkheid zijn opdat het voelen en het uitdrukken van betekenis mogelijk zouden zijn? Wat moet gemeenschappelijk zijn aan de waarneming en de taal en aan het waargenomene en de tekst opdat de vervlechting van taal en waarneming mogelijk zou zijn? En wat gebeurt er tenslotte wanneer betekenis wordt uitgedrukt? Diepgravende maar tegelijkertijd heldere antwoorden op deze vragen worden gezocht aan de hand van een stapsgewijze studie van het oeuvre van M. MerleauPonty. Noodzakelijke gesprekspartners zijn Husserl Jakobson Saussure Heidegger en Sartre. «