DE MYTHE VAN MELLIFERA



Verontrustende roman



Het kille moorden van die ochtend gaat na de middagpauze gewo... » 

DE MYTHE VAN MELLIFERA



Verontrustende roman



Het kille moorden van die ochtend gaat na de middagpauze gewoon door. De vrouwen verdrijven een nieuwe groep mannen de stad uit. Men duwt een halfdode man, gestoken door een vrouw die nu ook zwaar gewond is, naar buiten. Het wapen van de vrouw is met een groot deel van haar eigen lichaam in de man achter gebleven. In een weerzinwekkende napompende stuip, spuit haar uitgerukte lichaamsdeel gif in de man. De alarmgeur van de stervende vrouw hangt zwaar om haar heen.

Een van de mannen kijkt de vrouwen recht aan. Zijn blik kruist die van Apisa, die onbewogen terugkijkt. Ineens schreeuwt ook zij: ‘Nutteloze spermafabriek, viezerik!’

Mellifera stoot haar kwaad aan.

Verstoord kijkt Apisa op. ‘Wat?’

Een van de mannen kijkt Mell recht aan. Een warme gloed trekt door haar heen. Wat een indringende blik, wat een mooie ogen heeft hij! Met zijn rug tegen een muur blijft hij in het nauw gedreven staan. Bang kijkt hij naar alle steekwapens die op hem zijn gericht. ‘Wat doen we nou verkeerd?’ vraagt hij nog rustig.

Twee vrouwen pakken hem nu vastberaden onder de armen en slepen hem mee naar buiten.

De oude schreeuwt nu: ‘Jullie zusters zijn zelf geen haar beter dan wij! Stelletje hypocrieten! Wij hebben geen steekwapens, we kunnen ons niet eens verdedigen. We zijn de vredelievendsten van de hele stad! Wij zijn de prinsen van het volk! Heb clementie. Genade! genade… Mevrouw, mevrouw,’ gilt hij nu met overslaande stem naar Mellifera,‘u ziet er voor rede vatbaar uit, zeg het ze! Zeg het ze …’

Voordat hij nog wat kan roepen, werken de vrouwen hem onder luid gejoel van de menigte de stad uit. Mell en Apisa staan vlak bij de stadspoorten en zien hoe hij vecht voor zijn leven. Drie vrouwen trekken en sleuren aan hem en zonder pardon duwen ze ook hem over de rand van het ravijn. Verschrikt slaat Mell haar hand voor haar mond, een golf van misselijkmakende angst overspoelt haar. Porrend en duwend werkt ze zich tussen de andere ‘dames’ door naar de rand van het ravijn. Eigenlijk wil ze niet weten wat ze daar zal zien, maar toch kijkt ze. Ze ziet hem door de lucht buitelen. Heel even blijft hij een tel hangen alsof hij de zwaartekracht wil tarten, om ten slotte tegelijk met de andere darren toch te vallen ...

Met tranen in haar ogen kijkt Mell de steeds kleiner wordende, oude man na. Zijn laatste woorden galmen nog na in haar oren: “Zegt het ze, zeg het ze.”





Roos Boum schrijft verontrustende eco-roman over de toekomst van de honingbij.



De mythe van Mellifera is een spannende, verrassende eco-roman. Roos Boum kijkt vanuit de bedreigde honingbij naar de mens en de veranderingen in het milieu. De bij, die over de hele wereld aan het verdwijnen is, door o.a. klimaatverandering, pesticiden en verlies van biodiverisiteit. Maar wie zorgt er voor bestuiving als er geen bijen meer zijn? Groenten, fruit, noten en bloemen kunnen onbetaalbare luxegoederen worden!



Mellifera is een bij. Een honingbij, één van de vele in de kolonie waar alle bijen binnen zes weken sterven. Maar Mellifera is anders. Zij is niet van plan zo snel te sterven zoals de anderen. Ze weigert op te gaan in de robotachtige massa van het bijenvolk en ontsnapt uit haar zwaarbewaakte stad. Een lugubere stad waar de macabere restanten van ingekapselde doden op straat liggen, waar de mannen in september worden afgeslacht en baby’s genadeloos worden onthoofd. Met haar geliefde Nasanov vlucht ze, maar de afgrijselijke nachtmerries blijven. Ze beseft dat het haar taak is, haar soort voor uitsterven te behoeden en gaat op zoek naar de raadselachtige stad uit haar dromen.



In dit bijzondere verhaal over de meedogenloze insectenwereld draagt Boum als terloops mogelijke oplossingen voor het bijenverdwijnprobleem aan. Dit maakt het tot meer dan alleen een spannend verhaal over trouw, verraad, oorlog en liefde. Het laat onmogelijke keuzes zien en zet de lezer aan het denken. «