De ware wandelliefhebber geeft de voorkeur aan het lopen over gras, half- tot onverhard. In het westen van het land waren de mogelijkheden daarvoor tot voor kor... » 

De ware wandelliefhebber geeft de voorkeur aan het lopen over gras, half- tot onverhard. In het westen van het land waren de mogelijkheden daarvoor tot voor kort schaars. Maar juist de afgelopen jaren zijn er veel 'zachte' voetpaden bijgekomen, dankzij de medewerking van boeren, waterschappen en gemeenten. De meeste van die paden zijn opgenomen in de regionale wandelnetwerken van Utrecht, Noord- en Zuid-Holland.

Anno 2018 is het overgrote deel van die provincies bedekt met een fijnmazig netwerk van uniform bewegwijzerde wandelroutes. De wandelaar kan z'n eigen route uitzoeken aan de hand van allerlei criteria: lang-kort, met of zonder hond, bossig of open, verhard of onverhard, thematisch of niet-thematisch. Maar waar te beginnen als wandelaar? Waar is het nu 'echt genieten', wat zijn de mooiste rondwandelingen?

De auteurs, routemakers en ontwerpers van diverse wandelnetwerken, weten dat als geen ander. Daarom hebben ze het initiatief genomen om een nieuwe serie gidsen te starten. Op basis van eigen ervaringen hebben ze de leukste wandelrondjes en lijnwandelingen geselecteerd. Het resultaat is gebundeld in gidsjes per regio met steeds 15 wandelpareltjes van tussen de 5 en 15 km, waarvan minstens 50% uit half- of onverharde paden bestaat.

De routes zijn zo beschreven, in kaart en beeld gebracht dat de lezer er zin in krijgt, dat hij ook te voet de polder in wil. De liefde voor het wandelen spat er vanaf. Een grote inspiratiebron vormde de gidsenserie Lopen over gras van Jouke van der Meij en Kees ten Holt (†) uit de jaren 1980. Zakgidsjes met liefde gemaakt naar Engels voorbeeld: met getekende kaartjes en sfeervolle schetsjes van landschappen.

Er is voor een compact formaat gekozen. Groot verschil met vroeger is het gebruik van kleuren en van topografische kaartjes. Voor de kleurstelling en de plaatsnamen op die kaartjes is gekeken naar stafkaarten van rond 1900 - in retrostijl dus. Naast eigen foto's hebben de auteurs historische plaatjes en kaartjes opgenomen. Ook dat is een verschil, evenals het ontbreken van routebeschrijvingen: ze geven alleen de nummers van de te volgen knooppunten en de kleuren van de richtingpijlen. «