Dit is het wonderbaarlijke verhaal van een klein volk aan de rand van het middeleeuwse, christelijke Europa dat eeuwenlang kon voortbestaan omdat de mensen in s... » 

Dit is het wonderbaarlijke verhaal van een klein volk aan de rand van het middeleeuwse, christelijke Europa dat eeuwenlang kon voortbestaan omdat de mensen in staat waren de taal van de slangen te spreken.Niettemin hebben deze woudmensen langzaam maar zeker hun identiteit verloren: ze verlieten het bos om in dorpen te gaan wonen en brood te eten dat naar kots smaakt. Leemet, de held van dit verhaal, is de laatste die de slangentaal kent; de laatste die op zoek zou kunnen gaan naar de geheime verblijfplaats van de mythische Oerkikker, die het land zou verdedigen, maar in een eeuwigdurende slaap is gevallen.De man die de taal van de slangen sprak is een andere geschiedenis van Europa dan die we kennen. Het is een bijna magische allegorie op het verdwijnen van een oude wereld en haar mensen en gewoonten. Het zou enkel een tragisch verhaal zijn als Andrus Kivirähk het niet zo ongelooflijk geestig had opgeschreven. De man die de taal van de slangen sprak was een bestseller in Estland en Frankrijk. Het werd door Le Monde uitgeroepen tot beste zomerroman van het jaar.Andrus Kivirähk (1970) studeerde journalistiek aan de universiteit van Tartu. Hij is een van de succesvolste en invloedrijkste schrijvers uit Estland van de laatste jaren. Hij beoefent vele genres; hij schrijft romans, korte verhalen, columns, pamfletten, kinderboeken en teksten voor theater en televisie.‘De man die de taal van de slangen sprak is een van de allerbeste hedendaagse romans over eenzaamheid. Het grote talent van deze jonge schrijver uit Estland is zijn vermogen om de lezer te laten lachen over zeer complexe zaken. Alles is doordrenkt van een opmerkelijke helderheid en urgentie, alsof de lezer de taal van de slangen zelf spreekt zonder het zich te realiseren. Wonderbaarlijk, in alle betekenissen van het woord.’Le Monde Des Livres‘Kivirähks stijl, delicaat en onverbloemd, kinderlijk en sarcastisch, steekt de draak met iedere vorm van grandiositeit en krijgt gewicht door zijn duizelingwekkende hang naar verbeelding en zijn immer roekeloze houding.’Le Magazine Littéraire «