Book
Zeven montere vriendinnen - Tillie, Jo, Willemien, Annabel, Martha, Leonie en Barbara - vormen een hechte leesclub, hoewel Barbara er sinds haar faux-pas een beetje uit ligt. Met zijn allen gaan ze een literaire cruise maken in de Schotse wateren ('in de geest van Moby Dick') onder leiding van hun allerfavorietste auteur, Gideon de Wit. 'Onze knieën werden slap bij het vooruitzicht het ruime sop te kiezen in het gezelschap van de auteur van een van de meest spraakmakende oeuvres van deze eeuw én de vorige.'
Donderwolken in IJmuiden werpen hun schaduw al ver vooruit, daar helpen geen krat Famous Grouse en een tweepittertje aan. Eenmaal op de boot met 'hun' schrijver loopt alles totaal in het honderd. 'Ergens wel zonde dat Gideon de Wit het niet heeft overleefd.'
Over de auteur
Renate Dorrestein is een van Nederlands belangrijkste romanciers. Ze blijft haar lezerspubliek verrassen met boeiende personages en steeds nieuwe invalshoeken. Haar roman Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor schoot in 2006 in één keer naar de top van de bestsellerlijsten. Zowel Zolang er leven is als Het Hemelse gerecht verschenen ook als luisterboek, voorgelezen door de schrijfster zelf. Ook schreef ze in 1997 het Boekenweekgeschenk Want dit is mijn lichaam, en in 2008 het Boekenweekessay 'Laat me niet alleen'. Boeken van haar werden genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, de Libris Literatuurprijs, The International OMPAC Dublin Literary Award en de Publieksprijs voor het Nederlandse boek. Haar boeken zijn in vijftien talen vertaald. «
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Wat ik goed vind aan De leesclub is de gelaagdheid die er in zit. Niet alleen beschrijft ze op humoristische wijze hoe leesclubs de boekenwereld een impuls geven, in zekere zin zelfs dragen. Ook rekent ze af met het misvattend idee dat oudere dames saai, bedaagd, niet-sexy zouden zijn. Weliswaar bestaat ook deze leesclub uit 'grijze duiven' maar hun kijk op het leven en de literatuur is helder, doorgrondend en vooral grappig. De leesclub belandt tegen haar wil in samen met hun zo bewonderde auteur Gideon de Wit op een schip in woeste baren. En dan beginnen de verwikkelingen. De opzet van de roman is origineel, namelijk een monoloog voor een rechter die je erbij mag verzinnen.
Yes, toch een aanrader wat mij betreft.
Het verhaal heeft mij niet kunnen bekoren. De leesclub heeft mw Dorrestein geschreven als eerbetoon aan de vele leesclubs die Nederland rijk is, maar nee, geen aanrader.
Een tegenvaller en een behoorlijke tegenvaller vond ik dit boek. Ik schaamde mij er haast voor het binnen onze leeskring als 'een boek om te lezen' naar voren te hebben gebracht. Geen ode aan de diverse leeskringen maar eerder had ik het gevoel constant 'voor de gek' te worden gehouden.
Met onze boekenleeskring (waar eengestemdheid was over de kwaliteit) gelezen juni 2010.