Leven en schrijven van Antonin Artaud (1896-1948) zijn hecht verankerd in de Franse, en ook in de Europese literatuur- en theatergeschiedenis. Zijn veeldelige c... » 

Leven en schrijven van Antonin Artaud (1896-1948) zijn hecht verankerd in de Franse, en ook in de Europese literatuur- en theatergeschiedenis. Zijn veeldelige correspondentie leest als een autobiografisch dagboek, als een theatervoorstelling over de opkomst en ondergang van een uitzinnig talent. Zijn brieven zijn de tijdelijke pleisterplaatsen van een desperate ziel. De wederzijdse briefwisseling tussen de beginnende schijver Antonin Artaud en de gearriveerde criticus Jacques Rivière markeert Artauds aarzelende doch zelfbewuste eerste schreden in zijn publieke literaire carrière. Door deze briefwisseling wordt Artaud door Rivière ontdekt als schrijver, en epistolair talent. Tegelijk zien we dat het leven van Artaud zelf de belangrijkste rol opeist in zijn literaire productie. De opvattingen, die Artaud in deze correspondentie met Rivière verwoordt, over wat de uitwerking van literatuur behoort te zijn, vinden hun parallel in wat hij later in zijn Theater van de wreedheid zal verdedigen als het theater van de ervaring.

De vertaling is van Walter van der Star, de inleiding van Maarten van Buuren. «