Dit meesterwerk van topschrijver Gabriel Marquez gaat over een gezin, levend in armoede en wachtend op een brief om eindelijk een pensioen te ontvangen, met als enige troost de windhaan van hun neergeschoten zoon. Ik heb dit boek ontzettend graag gelezen. Net omdat Marquez hem zo inleeft in het leven van mensen in armoede, maar ook omdat er zo'n prachtige woordkeuzes in het boek zijn. Elke zin in dit boek is een pareltje waar je uren bij kan blijven stilstaan. Ook het einde vind ik echt prachtig, net omdat het heel open is. Je kan zelf het vervolg bepalen en dit staat mij erg aan. Ik raad dit boek dus zeker aan.

Het begin in 'De kolonel krijgt nooit post' kreeg me moeilijk te pakken omdat ik de woordenschat moeilijk vond. Ik vond het taai en kwam er moeilijk doorheen. Gelukkig maakte dit een ommekeer en heb ik voor het grootste deel kunnen genieten van een prachtige novelle. Het gaat over een kolonel, en hoe zijn hele leven in het teken staat van slechts één brief, een brief voor de uitkering van zijn pensioen. Gabriel Garcia Marquez is een geweldige verteller die je overlaadt met prachtige, haast poëtische zinnen. Hij snijdt thema's als armoede en ouderdom op een zeer tastbare manier aan, zodat je er wel moet over gaan nadenken. Zeker het lezen waard