Wat was André trots toen zijn moeder gele sterren op zijn kleren naaide. Alleen stond er Jood op en niet André van Vlijmen wat toch veel praktischer was geweest... » 

Wat was André trots toen zijn moeder gele sterren op zijn kleren naaide. Alleen stond er Jood op en niet André van Vlijmen wat toch veel praktischer was geweest.

André is zes als hij samen met zijn vader, moeder en broertje zijn huis in Amsterdam moet verlaten en door de politie naar het paleis van de koningin wordt gebracht. Maar ze is niet thuis. En haar paleis blijkt een theater te zijn met een podium waar niemand op speelt, gevuld met mensen, koffers en tassen. Twee verpleegsters nemen hem en zijn broertje Bennie mee terwijl zijn ouders toekijken zonder iets te zeggen. Zo worden André en Bennie weggesmokkeld uit de Joodsche Schouwburg. Het is 1943.



Tzruya Lahav vertelt het verhaal van André van Vlijmen. Terwijl zijn ouders via Kamp Vught naar Birkenau-Auschwitz worden gevoerd, wordt hij liefdevol opgevangen door het gezin Sleegers op hun boerderij en Bakel. Hij mag aan niemand laten weten dat hij joods is. Hij leert dialect, wenst vurig dat hij als een echt Sleegerskind ooit een klap van Moeke mag ontvangen en vertrouwt zijn diepste verdriet alleen toe aan Merrie het paard.



Voor deze debuutroman ontving de Israëlische schrijfster Tzruya Lahav een Ibby Award. «