In <strong>De heremiet van de Roittorug</strong>. En meer Finse verhalen zijn twaalf korte verhalen bijeengebracht van de Finse auteur Mauri Paasilinna (1947). ... » 

In De heremiet van de Roittorug. En meer Finse verhalen zijn twaalf korte verhalen bijeengebracht van de Finse auteur Mauri Paasilinna (1947). Mauri Paasilinna is de jongste in het zeven kinderen tellende kunstenaarsgezin Paasilinna, zijn broers Arto, Erno en Reino verdienden eveneens hun sporen als schrijver.De verhalen van Mauri Paasilinna spelen zich af in het landschap van de tunturi’s, de typische bergen in het Finse Lapland. Dit grenzeloze landschap, dat zich uitstrekt over Finland, Rusland, Noorwegen en Zweden, trekt allerlei vreemdelingen aan: Italianen, Duitsers, Helsinkiërs. De ontmoeting tussen de inwoners van Lapland en de vreemdelingen leidt tot absurde, trieste en humoristische voorvallen. De confrontatie met het woeste en ledige landschap brengt de ‘bezoekers’ uit evenwicht. Losgeslagen en ver van alles, onder een winterse middaghemel zonder zon, of tijdens de midzomernacht, wanneer de zon niet ondergaat, verliezen bekende bakens hun betekenis. De natuurbeschrijvingen en de beschrijvingen van de ontreddering van de stadsmens zijn juweeltjes, versierd met een diadeem van ironie en mededogen.‘In Paasilinna’s verhalen staat de Lapse natuur niet alleen symbool voor metafysische angst of vervreemding. Er is ook plaats voor schrijnende maatschappelijke omwentelingen, zoals de leegloop van het platteland, waar de bevolking geleidelijk aan moet plaatsmaken voor seizoensgebonden massatoerisme.De Lapse toendra en tunturi’s zijn in de 21e eeuw evenzeer verstrengeld met de voortgaande globalisering als elke andere uithoek van de wereld, en dat maakt deze verhalen, ondanks alle couleur locale, ook verrassend universeel.’ (Lieven Ameel in het nawoord)Over De heremiet van de Roittorug. En meer Finse verhalen in de pers:De geniaalste beginzin van dit nog jonge jaar komt uit Finland en staat in de verhalenbundel De heremiet van de Roittorug: ‘Hoe komt een bosbewoner aan een vrouw?’ Maarten Moll in Het Parool «