Book
De helaasheid der dingen
In 'De helaasheid der dingen' keert de schrijver terug naar zijn geboortegrond in Reetveerdegem. We maken kennis met zijn vader, Pierre, die zijn paar uur oude zoontje in een postzak op zijn fiets langs alle kroegen van het dorp rijdt om hem aan zijn vrienden te tonen; zijn grootmoeder, wier nachtrust al te vaak verstoord wordt door de politie als die weer eens een van haar dronken zonen thuis komt afleveren: en niet te vergeten de werkloze nonkels Potrel, Witten en Zwaren, voor wie een wereldkampioenschap zuipen het hoogst haalbare is en die leven volgens het adagium 'God schiep de dag en wij slepen ons erdoorheen'.De helaasheid der dingen is zowel een gevoelig ode aan als een hilarische afrekening met het dorp van een jeugd. Verhulst is een sterk stilist, die met veel gevoel voor timing en vertelkracht de aandacht van zijn lezers vasthoudt van de eerste tot de laatste bladzijde. «
Welcome to Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
De helaasheid der dingen
Hoewel ik hoge verwachtingen had rond het boek De helaasheid der dingen vond ik het toch niet goed. Ik had het gevoel dat er geen verhaal was of dat het totaal niet belangrijk was. De auteur heeft zeer veel flashbacks gebruikt, soms had je een flashback terwijl een andere nog niet afgelopen was. Hoewel ik het goed vond dat Dimitri Verhulst een beeld van die marginale, aan de rand van de maatschappij staande, familie op een komische manier geef ik het maar een 3 op 5. Ondanks het komische aspect had ik nooit de neiging op verder te lezen. Ik vind het wel goed dat het verhaal ook toonde dat er nog een kans is voor deze soort mensen, zoals bijvoorbeeld wanneer de vader van het hoofdpersonage, Pierre, in een ontwenningskliniek binnen gaat en wordt opgenomen voor 3 maand op van zijn drank verslaving af te geraken Ik heb wel de indruk dat ik één van de enige ben die het boek niet zo goed vind.
