De Europese Werkgeverssanctierichtlijn (2009/52/EG) draagt de lidstaten van de Europese Unie op om illegale tewerkstelling onder bepaalde omstandigheden strafre... » 

De Europese Werkgeverssanctierichtlijn (2009/52/EG) draagt de lidstaten van de Europese Unie op om illegale tewerkstelling onder bepaalde omstandigheden strafrechtelijk te bestraffen. Bestuursrechtelijke sancties zijn volgens de Europese Commissie onvoldoende om 'gewetenloze werkgevers' af te schrikken. In Nederland is daarentegen in 2005 de handhaving van de Wet arbeid vreemdelingen juist overgeheveld van het strafrecht naar het bestuursrecht. Volgens het Nederlandse kabinet is het strafrecht te 'soft' en inflexibel om effectief te kunnen optreden tegen illegale tewerkstelling. Deze tegengestelde opvattingen over de rol en effectiviteit van het straf- en bestuursrecht ten aanzien van de handhaving van het verbod op illegale tewerkstelling vormen de kern van dit proefschrift. Deze tegenstelling kan niet los worden gezien van de vervaging van het onderscheid tussen strafrecht en bestuursrecht, zowel binnen lidstaten als tussen lidstaten onderling. Aan bod komen de inhoud, context, totstandkoming en juridische grondslag van de Europese richtlijn, de opkomst van de bestuurlijke boete in Nederland en de bestuursrechtelijke handhaving van de Wet arbeid vreemdelingen. Ook de gemeentelijke handhaving van het verbod op illegale tewerkstelling is onderzocht en beschreven. Aan de hand van een rechtsvergelijking tussen Nederland en Duitsland (waar net als in de richtlijn in bepaalde gevallen het strafrecht wordt gebruikt ter handhaving van het verbod op illegale tewerkstelling) wordt de noodzaak van het opnemen van strafrechtelijke sancties in de richtlijn beoordeeld. Daarnaast wordt de richtlijn geanalyseerd in het kader van de Amerikaanse crimmigration literatuur die een verregaande convergentie tussen het strafrecht en het migratierecht beschrijft. «