Book
De oude Geertruide van der Veen wordt op een dag wakker in een bed op een ziekenzaal. Maar hoe is ze daar beland? Wanneer herinneringen aan een beroerte langzaam boven komen, vermoedt zij dat ze naar een verpleegtehuis is gebracht. Ze is net zo arm, oud en eenzaam als de mensen die ze daar om zich heen ziet: haar dochter Helena woont in Parijs en kan haar maar weinig bezoeken. Terwijl Geertruide terugkijkt op hun leven en zich angstig afvraagt wat er komen gaat, vertelt Helena háár verhaal. Net voordat Geertruide sterft, beseft ze dat ze haar dochters drang naar zelfstandigheid meer waardeert dan ze Helena ooit heeft getoond. De grote zaal verscheen in 1953 en werd een ongekend succes: er werden meer dan 75 000 exemplaren van verkocht. Bovendien werd de roman in veertien landen vertaald, waaronder de VS, Frankrijk, Engeland, Duitsland, Polen en Japan. De roman, die handelt over de eenzaamheid die de ouderdom met zich mee kan brengen, is een ware en nog steeds actuele aanklacht tegen de vaak mensonwaardige toestanden in bejaarden- en verpleegtehuizen. «
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Ondanks mijn niet al te hoge verwachtingen vond ik het een schitterend werkje. Het geeft enigszins weer hoe de zorg voor ouderen was georganiseerd in het begin van de vorige eeuw. Het schreinende van de eenzaamheid is iets van alle tijd en als iemand een boek zou publiceren over het verblijf heden ten dag in een verzorgingshuis zul je veel terug zien van de afgunst en de min of meer gedwongen vriendschappen binnen deze leefwereld.
Wat een grote kracht in dit kleine book !! Gaat over groots issue maar beleefd vanuit gewone mensen. De onafhankelijkheid van de menselijke ziel tegen ontluistering en vereenzaming. Liefde en humor redden Geertruide en Helena. Ons ook.
De grote zaal van Jacoba van Velde is een klein boek met een grote inhoud. Het gaat over de dood, dus automatisch ook over het leven. Mensen die hun dood voelen aankomen willen niets liever dan leven. Zo ook Geertruide van Veen, de oude en zieke vrouw die in een verpleeghuis belandt. Ze beseft dat zolang ze nog niet ligt op de grote zaal waar de ergste zieken liggen ze nog een kans heeft op doorleven. Dat en de bezoeken van haar dochter Helena die alles is wat zij niet is - levendig, zelfstandig en ondernemend, geeft haar het laatste restje moed. Niet alleen de inhoud is groots. Ook de stijl - sober, ingetogen maar toch vol verscholen humor - en de opzet zijn origineel. Bij dialogen gebruikt Jacoba van Velde geen aanhalingstekens e.d. Je moet als lezer uit de context aanvoelen wat dialogen zijn, wie wat zegt of denkt. Daarbij hanteert ze een dubbel perspectief: vanuit Geertruida en vanuit Helena. Je moet als auteur maar durven, maar de schrijfster overtuigt cum laude!
Een klassiek meesterwerk.
Wat een prachtig boek! Het verhaal wordt afwisselend door de moeder en de dochter verteld, wat zorgt voor een prachtige dialoog. Je gaat beide echt begrijpen. Ik heb het in één ruk uitgelezen. Hoewel het een zwaar thema is; de dood, wordt het boek naar mijn mening nergens langdradig of weemoedig. Wat mij betreft echt een erg goed, aangrijpend boek.
De grote zaal gelezen en ik ben zelfs naar een boekbespreking hierover geweest. Knap geschreven.
Verrassend boek. Meegenomen omdat het zo'n klein boekje is, maar boeit gauw en is door de thematiek leven en dood en eenzaamheid tijdloos. Hoewel het duidelijk in een andere tijd is geschreven. Verrassend goed boekje.
Dit cadeauboekje van de bibliotheken is de moeite waard. Ik vind de stijl erg prettig. Ook het thema spreekt me erg aan. Maar het slot had van mij wat minder zwaar gemogen. Daarom geen vijf, maar vier sterren.