In een tijd waar onze maatschappij een verregaande psychologisering en medicalisering kent, wordt ook het christelijke gedachtegoed beïnvloed. Er is een toeneme... » 

In een tijd waar onze maatschappij een verregaande psychologisering en medicalisering kent, wordt ook het christelijke gedachtegoed beïnvloed. Er is een toenemend spanningsveld tussen enerzijds theologie en pastoraat en anderzijds psychologie en psychotherapie. De grote verdienste van dit boek is dat op grondige wijze de wortels van een therapie blootgelegd worden. Dat overstijgt de waarde van het onderzoek naar de focustherapie. Het is een voorbeeld en waarschuwing voor diegenen, die gemakshalve technieken en tools gebruiken in de hulpverlening, zonder zich ervan bewust te zijn dat het gebruik van bepaalde begrippen en gedachten ook cliënten en patiënten ongewild kan transformeren naar een on-bijbels denken. Bij de focustherapie worden op een gewetensvolle wijze door Hoekstra de wortels van de humanistische en transpersonele psychologie geanalyseerd. In een tijd waarin waarheid gezien wordt als een subjectieve interpretatie en ervaring van het individu, worden al snel de autonomie en de zelfgenoegzaamheid van de mens de centrale maatstaf. Dit in tegenstelling tot de bijbelse waarheid: ‘Niet ik, maar Christus in mij’. Bij een bijbelse toetsing van mens- en Godsbeeld valt de focustherapie door de mand. De gevoelens van het lichaam worden de invalspoorten van geestelijke ervaringen en bewustzijn. De overlap in het new age-gedachtegoed en het occulte zijn dan onvermijdelijk. Een gemanipuleerd, ‘hoger’ bewustzijn, (auto) hypnose en zelfs demonische beïnvloeding zijn niet denkbeeldig. Terecht waarschuwt Hoekstra voor het ‘christianiseren’ van deze therapie en ander gedachtegoed in de psychologie. Het is schrikbarend hoe gemakkelijk christen-hulpverleners zich laten leiden door deze verkeerde invloeden, vaak zelfs onder het motto van ‘professionalisering’. Het boek is in die zin ook een oproep om terug te gaan naar de bijbelse ‘roots’ en het zoeken en ontwikkelen van een hulp die eigentijds is en die geleid, gebruikt en gezegend kan worden door de Heilige Geest. Niet vanuit een triomfalisme of betweterigheid, maar met een nederige houding, anderen dienend met de hulp die we zelf ontvangen hebben. Christus centraal! Daar ligt een grote opdracht voor de ontwikkeling van pastoraat in de Gemeente in samenwerking met de christenhulpverleners in de zorg.Gerard Feller «