Wie onbevooroordeeld een literair werk wil lezen, heeft het niet gemakkelijk. Het schrijversimago staat hem in de weg. De foto op een boekomslag, de uitspraken ... » 

Wie onbevooroordeeld een literair werk wil lezen, heeft het niet gemakkelijk. Het schrijversimago staat hem in de weg. De foto op een boekomslag, de uitspraken in interviews, de opgebouwde reputatie - deze elementen vormen samen dit schrijversimago, dat tussen de tekst en de lezer staat. Er is maar één oplossing: terug naar de bron. In het werk kijken naar de zinnen die een auteur heeft geschreven, naar de metaforen die hij munt, de komma's die hij zet. Alleen daardoor is het schrijversbeeld te ontdekken dat een auteur in zijn werk heeft willen oproepen.Dit is het uitgangspunt voor Daniël Rovers, die in 'De figuur in het tapijt' in de oeuvres graaft van zes toonaangevende Nederlandse auteurs: Frans Kellendonk, Willem Jan Otten, Tonnus Oosterhoff, Marie Kessels, M. Februari en Marc Kregting. En bij ieder van hen stuit hij op de vraag waarom hun baanbrekende teksten zulke scherpe reacties opriepen. «