Op het terrein van een boer worden 2 lichamen in een caravan gevonden. Beide zijn met messteken om het leven gebracht. Konrad Sejer en zijn collega Jacob Skarre staan voor een raadsel en hebben geen enkel idee in welke hoek ze het moeten zoeken. Er is geen enkel teken van seksueel misbruik of roof te vinden. De moeder van de vermoorde vrouw verbergt het verleden van de vrouw zodat de inspecteurs niet veel verder komen met het onderzoek…

Veenbrand is het nieuwste deel van de serie rondom inspecteur Konrad Sejer. Voor mij is dit boek een kennismaking van haar boeken. Ik had geen idee wat ik van haar boeken, die omschreven worden als literaire thrillers, moest verwachten en ben er dus geheel open minded in begonnen. Al vrij snel werd het me duidelijk dat haar stijl totaal anders is dan dat ik van de Scandinavische thrillers gewend ben. Ik vind het persoonlijk geen literaire thriller maar meer een roman.
Het boek heeft drie verhaallijnen en waarvan je geen idee hebt hoe en wat ze met elkaar hebben. Dit wordt geleidelijk geheel duidelijk.
De personages zijn alledaags en het zouden gewoon je buren kunnen zijn. Karin heeft de personages als hele gewone mensen neergezet maar wel die met een rugzak met zich meedragen. Ze weet je te raken met deze personages en je leeft dan ook met hun mee.
Tevens heeft Karin ook wat maatschappelijke problemen in het verhaal verwerkt zoals armoede en de ouderenzorg.

Karin heeft een geheel eigen stijl van schrijven en hierdoor is Veenbrand een wat mij betreft een aangename kennismaking geweest.