<b><strong>De dauwdruppels van de dageraad</strong></b>De stijl van Droogenbroodts poëzie is karakteristiek en onmiskenbaar. Uiteraard is de ontwikk... » 

De dauwdruppels van de dageraad

De stijl van Droogenbroodts poëzie is karakteristiek en onmiskenbaar. Uiteraard is de ontwikkeling van het hermetische naar groter eenvoud, naar een natuurlijke ongekunsteldheid, evenwichtig en diepzinnig niet te overzien. De lezer ervaart in deze verzen de kunst van het suggereren, het principe dat minder méér is, als basis van een dichtkunst die, hoewel ze in verschillende tradities verankerd is, een zeer persoonlijk aroma uitstraalt.
Karakteristiek voor deze poëzie is ongetwijfeld de knapheid van expressie, ja zelfs een extreme terughoudendheid die de serene intensiteit nog versterkt.

OCHTENDGEDICHT

Argeloos
tussen droom en nevel dwalend
het gedicht
taalverloren
ingebed in het vaal van de morgen
de vogels
het fabelland
de gestolde lava van het meer
hongerig en buitbegerig
de fuiken
het vangnet
de jager van het woord.
«