De bouw van een Oost-Indiëvaarder

Willem Vos (1940), scheepsbouwmeester van de Batavia in Lelystad, legt met gloednieuwe eigen bouw- en detailtekeningen uit hoe zijn voorgangers in de Gouden Eeu... » 

Willem Vos (1940), scheepsbouwmeester van de Batavia in Lelystad, legt met gloednieuwe eigen bouw- en detailtekeningen uit hoe zijn voorgangers in de Gouden Eeuw een spiegelretourschip bouwden. Deze kennis ging vroeger over van vader op zoon en ging in later eeuwen grotendeels verloren. Willem Vos deed de wereld versteld staan door ruim 350 jaar na dato, van 1985 tot 1995, met een groep kansarme jongeren op spectaculaire wijze zijn eigen versie van de Batavia in Lelystad te bouwen en de verloren gegane kennis terug te halen.

In 2000 zeilde zijn reconstructie van de Batavia voor de kust van Australië in de wateren waar zijn historische voorbeeld in 1629 op de allereerste reis ten onder was gegaan. Sinds 1985 bezochten meer dan vier miljoen mensen de Batavia en de gelijknamige werf die Willem in 2003 met pijn in het hart verliet.

We zijn dertig jaar na de kiellegging, Willem Vos recht zijn rug. Terugkijkend op zijn leven en zijn levenswerk zet hij in, De bouw van een Oost-Indiëvaarder, zijn unieke vakkennis en ervaring op papier zoals alleen hij dat kan. Willem Vos neemt de lezer mee op een historische reis naar het jaar 1627, als op de Peperwerf van de VOC in booming Amsterdam de bouw van het spiegelretourschip Batavia op het punt van beginnen staat. Binnen acht maanden moet de klus zijn geklaard. Hoe deden ze dat? En hoe gingen Willem en zijn bouwploeg ruim 350 jaar later te werk? En zou hij het nu op dezelfde manier hebben aangepakt als dertig jaar geleden, of zijn Vos' inzichten veranderd?

Willem Vos - 'die man met die baard' - is een groot ambachtsman, een begenadigd tekenaar en een ras-verteller. Hij duidt zijn zoektocht voor, tijdens en na het spectaculaire bouwproces van zijn Batavia in eenvoudige en directe bewoordingen, opdat zijn onvervangbare praktische kennis van de hoogtijdagen van de Hollandse scheepsbouw niet opnieuw verloren gaat. «