Werkend aan Moeilijke voeten en Knooppunt Hellegat, de eerste twee delen van zijn cyclus Homo duplex, merkte schrijver A.F.Th. dat er onder zijn handen een extr... » 

Werkend aan Moeilijke voeten en Knooppunt Hellegat, de eerste twee delen van zijn cyclus Homo duplex, merkte schrijver A.F.Th. dat er onder zijn handen een extra roman aan het ontstaan was. Het werd De Movo Tapes. Gezien het preluderende karakter voegde hij het als Homo duplex 0 aan de cyclus toe. De aanvankelijk naamloze verteller (`Ik kan me niet eens fatsoenlijk aan u voorstellen, want ik heb mijn naam verkocht ), die zich later zal tooien met de codenaam QX-Q-8 van een camera van Rijkswaterstaat, onthult hoe hij na de dood van Tibbolt `Movo Satink diens vol gesproken cassettebandjes weet op te sporen in de kelderarchieven van een Amsterdamse uitgeverij. Hij weet ze, al flirtend, te ontfutselen aan de redactrice die ze destijds op Movo's verzoek heeft getranscribeerd. QX-Q-8 laat de door vocht en vuil aangetaste bandjes op een laboratorium restaureren. Wekenlang beluistert hij ze, en zo ontrolt zich voor ons Movo's levensloop, die ooit door QX-Q-8 zelf ingrijpend en onherstelbaar werd gemanipuleerd. In het boek zullen we Movo als jongen, in verwarring, de jeuk uit zijn moeders overvloedige littekens zien krabben. Als jongeman bedient hij oudere dames. Naast het sarcastisch ophalen van herinneringen doet hij via zijn dictafoon verslag van zijn pogingen een veldslag tussen hooligans uit Amsterdam en Rotterdam te organiseren. Zijn einddoel: de Wereldstaking uitroepen. Ook QX-Q-8 heeft meer gedaanten in De Movo Tapes. Regelmatig onderbreekt hij het beluisteren van de tapes om een Rotterdamse geschiedenis uit het jaar van Movo's geboorte op te rakelen. Daarin speelt hijzelf een rol als pornofotograaf. De twee verhaallijnen slingeren zich om elkaar heen, zoeken elkaar als het ware, en vinden elkaar tenslotte in het telefoongesprek dat de hooliganveldslag bekrachtigt, te ondernemen bij knooppunt Hellegatsplein. De Movo Tapes gaat over het terugvinden van een krankzinnige verzameling bandjes, maar bestaat voor het grootste deel uit de monologen zelf. Afwisselend sarcastisch, gevoelig, cynisch, bespiegelend - maar altijd direct, een stem die de lezer heet of ijskoud in de nek blaast. «