Tussen het overwoekerende groen van het binnen­land, waar hatimannen luid gillen (en jagers daar­om dopjes in hun oren stoppen), ligt een klein Indisch dorpje. ... » 

Tussen het overwoekerende groen van het binnen­land, waar hatimannen luid gillen (en jagers daar­om dopjes in hun oren stoppen), ligt een klein Indisch dorpje. Je zou er zo aan voorbij gaan, want er loopt slechts één mod­derig landweggetje naartoe. Het dorp ziet er uit als alle andere; het heeft een plaatselijke roddeltante, een groep brutale kinderen, een slome stoet karbouwen en een kruidenvrouwtje. En een mummie, maar dat weet nog niemand. Die zie je niet, maar hoor je aan het geluid van malende tanden. Twee kinderen zullen dit wezen ontmoeten en daarna, tja, zoals ze zeggen: is het leven in het dorp nooit meer hetzelfde... De Kroepoekmummie is een pakkende vertelling over guitige mensen en onbevangen schepsels. Het gebruikt de Indonesische mystiek, historie en taal om een verhaal over opgroeien te vertellen. «