Egbert van Feeken kent geen bedrieglijke eenvoud. Hij is allerminst een geruisloos man. In een leeftijdloos verhaal struint hij met een machete langs overwoeker... » 

Egbert van Feeken kent geen bedrieglijke eenvoud. Hij is allerminst een geruisloos man. In een leeftijdloos verhaal struint hij met een machete langs overwoekerde paden. Hij lijkt openstaande rekeningen te vereffenen. De oogst van een cultureel en religieus bepaalde opvoeding komt in zicht met bizarre zijwegen.Een onderhuidse aanwijzing dat het surrealisme tegen het mystieke van het christendom aanschurkt?De wintervertelling van Gerard Reve uit 1947 is de basis van deze pastiche. «