De abdij van Orval bestond al bijna zeven eeuwen toen ze in juni 1793 <br/>getroffen werd door de blinde woede van de Franse Revolutie. Om valse <br/>redenen ... » 

De abdij van Orval bestond al bijna zeven eeuwen toen ze in juni 1793
getroffen werd door de blinde woede van de Franse Revolutie. Om valse
redenen werd het eerbiedwaardige heiligdom, het Jerusalem van de
Gaumse bossen, vernield en leeg geplunderd. Gedurende
honderddrieëndertig jaar namen struiken en bomen bezit van deze
uitgestrekte ruïnes, die alleen bewoond werden door de stilte.
De oude muren hadden gedurende al deze jaren gezwegen, maar in 1926
besloten enkele mensen Orval opnieuw leven in te blazen. Het geroep
van de metselaars en het geluid van hun houwelen weerklonken doorheen
de kleine vallei. Met een onuitputtelijke energie werd een nieuwe
abdij opgericht die de aanblik van Orval ingrijpend zou veranderen.
Vandaag is de abdij van Orval het middelpunt van de Europese
geschiedenis en spiritualiteit. De homogene, neocisterciënzer
bouwstijl is van hoogstaande kwaliteit: de middeleeuwse ruïnes van de
'romaans-gothische' abdijkerk Notre-Dame maken deel uit van het Waalse
erfgoed. Ook de moderne architectuur is goed op weg om geklasseerd te
worden, in overeenstemming met de kloostergemeenschap.
Tussen de twee historische en architecturale mijlpalen die vandaag
zichtbaar zijn - de middeleeuwse (12e - 13e eeuw) en de moderne (vanaf
1926) - heeft er echter nog een tweede abdij bestaan. Deze werd in de
18e eeuw ontworpen door Laurent-Benoît Dewez, een van de bekendste
architecten uit de Lage Landen. Vandaag is het moeilijk om ons nog een
beeld te vormen van de omvang en pracht van deze abdij.
Het doel van dit boek is om foto's te laten praten. Soms zijn ze
ingewikkeld, soms onbegrijpelijk, maar altijd even verbazingwekkend en
dankzij deze beelden zien we het verband tussen de verschillende
architecturale fases van Orval.
«