Dit boek voelde goed terwijl ik aan het lezen was. Het verhaal leest alsof ik er bij ben en mag binnenkijken in het leven van de hoofdpersonen.

Op het voorblad staat Amor omnia vincit: liefde overwint alles. Dat spreekt me aan.
Het boek heeft twee delen en is onderverdeeld in 22 duidelijke hoofdstukken en een epiloog.
Het verhaal leest zo prettig omdat het de menselijke gevoelens benadrukt en net zoals ieder mens afwisselend vrolijk, verdrietig, gespannen, ontspannen, verwachtingsvol of gedesillusioneerd kan zijn.

Een boek over liefde en liefhebben, maar ook over zakendoen en de rol van de banken in het tegenwoordige bedrijfsleven.
'Het leven is zoals het is en gaat zoals het gaat. Niet altijd rechtvaardig en niet altijd zonnig en opgewekt.' Deze woorden spreken me heel erg aan. In ons leven gaat het er voornamelijk om hoe we omgaan met de gebeurtenissen in ons leven en wat we er van maken.
Er gebeurt zoveel, daar ga ik niets over vertellen. Daar zijn samenvattingen voor, is mijn mening. Dit boek moet je zélf lezen en er van genieten.

Ik waardeer dit debuut met 5/5 sterren. Er zit voor iedereen wat in!

Dansen in de hemel, wie zou dat niet willen, dacht ik toen ik de roman -met de gelijknamige titel - van Michael Pilarczyk in handen kreeg. Het helblauwe boekkaft met een dansend klein meisje sprak me niet onmiddellijk aan. Maar eens de achterflap gelezen wilde ik de roman heel graag lezen. Blijkbaar was de schrijver een bekende Nederlander maar voor mij als Belgische was hij een grote onbekende. Maar iets in mans blik vertelde me dat ik niet ontgoocheld zou worden in zijn romandebuut. Vooruit, eerst maar eens lezen en dan oordelen!
Nu, het moet gezegd, het is een roman die leest als een soap. Geen onderwerp dat niet aan de orde van de dag is. Naast overspel, macht, geld, roem, beurscrash, dure auto’s, lucratieve zakendeals, komen er in deze roman ook thema’s als geluk, onvoorwaardelijke liefde, ziekte en dood aan bod.
Al lezend stel je vast dat over deze roman heel goed is nagedacht. Alleen al de opbouw van de roman getuigt hiervan. De roman is opgedeeld in twee delen, telt 22 hoofdstukken met elk een eigen titel en opgave van de tijdsperiode. Als lezer leer je het hoofdpersonage kennen tussen de jaren 1970 en 2007. Na het dichtslaan van deze roman valt alles op zijn plaats en besef je dat het boekomslag zo en niet anders moest zijn.
Maar wat je als lezer nog veel eerder opvalt, dan het kundig opgebouwd zijn van dit boek, is het talent van de schrijver. Michael Pilarczyk heeft een vlotte pen. Hij bezit ook de levenservaring en levenswijsheid waardoor hij de juiste woorden weet te kiezen. Hierdoor slaagt hij er niet enkel in om personages van vlees en bloed neer te zetten, maar ook om hun mooie en minder mooie kanten haarscherp naar voren te brengen. Je voelt je als lezer helemaal betrokken met de personages en het verhaal. De schrijver weet zijn lezers ook een spiegel voor te houden. Hij oordeelt noch veroordeelt, maar al lezend ga je automatisch nadenken over je eigen leven, waar je mee bezig bent, de keuzes die je maakt, je verwachtingen, hoe je met anderen omgaat,… Knap heel knap gedaan.
Op het einde van het boek staat er: -op een verder blanco bladzijde-
“Deze roman is fictie. Elke gelijkenis met de werkelijkheid berust op toeval. Enkele fragmenten zijn deels gebaseerd op waargebeurde situaties, maar zijn geen beschrijving van de werkelijkheid. Alle personages zijn bedacht door de schrijver.”
Deze woorden geven andermaal uitdrukking aan de persoonlijkheid van de schrijver. Ik geloof deze woorden. Maar ik geloof ook dat de heer Michael Pilarczyk zichzelf is tegengekomen in het leven. Het resultaat hiervan kent zijn weerslag in deze roman.
Wat mij betreft is deze roman rijp voor verfilming nadat het “de zomerhit” van 2014 is geworden. Een absolute aanrader!