Lief dagboek, de conclusie die ik na vandaag kan trekken: ik zit in de klas met een stel massakonijnen die absoluut niet bij mij passen. Ik voel me eenzaam, lee... » 

Lief dagboek, de conclusie die ik na vandaag kan trekken: ik zit in de klas met een stel massakonijnen die absoluut niet bij mij passen. Ik voel me eenzaam, leeg en alleen. Zes hele lange jaren! Zes jaar en dan is het voorbij. Leeg, helemaal leeg.

Wie is in staat om zonder gevoel van schaamte zijn puberdagboek te herlezen? De meeste dagboeken belanden in een vergeten doos, in de haard of in een papierversnipperaar. Raoul de Jong beschouwt de auteur van zijn dagboeken daarom niet als zijn jongere zelf maar als ‘een twaalfjarig monster dat met veel gevoel voor drama schittert in zijn eigen op Beverly Hills 90210 geïnspireerde soapopera’. Op hilarische wijze analyseert De Jong fragmenten uit zijn dagboek waarin opstandigheden, ontluikende liefdes, gebroken harten en existentiële crises elkaar in hoog tempo afwisselen. Maar De Jong geeft niet alleen een inkijkje in de tere puberziel, zijn verwijzingen naar popmuziek, tv-programma’s en nieuwsfeiten brengen je als lezer onmiddellijk terug naar de jaren negentig van de vorige eeuw.
«