In het najaar van 1999 verlieten Chris de Weijer en Robert Alewijnse Mecanoo Architecten om hun eigen bureau te beginnen. Ze noemden het DP6 architectuurstudio.... » 

In het najaar van 1999 verlieten Chris de Weijer en Robert Alewijnse Mecanoo Architecten om hun eigen bureau te beginnen. Ze noemden het DP6 architectuurstudio. In de tien jaar die sindsdien zijn verstreken is een rijk en veelzijdig oeuvre opgebouwd. Uit dat oeuvre worden in DP6. Tien Jaar Architectuur de achttien projecten die het meest tot de verbeelding spreken gepresenteerd. Van de glazen torens van het Walterboscomplex in Apeldoorn tot het archetypische houten woonhuis in Driebergen, en van de opvallende rode megabioscoop in een geluidswal bij Ede tot de bruggen voor het Zuiderpark in Rotterdam. Naast een uitgebreide documentatie van de projecten geeft het boek inzicht in de manier waarop DP6 opgaven tegemoet treedt. Ontwerpen komen vaak in twee fasen tot stand. Na een rationele analyse volgt een meer intuïtief proces, waarin de nadruk ligt op het associatieve. Dat levert een sterk zintuiglijke architectuur op, waarbij vaak een belangrijke rol is weggelegd voor het landschap. Ook valt DP6 op door de manier waarop opdrachtgevers en gebruikers bij de totstandkoming van een ontwerp worden betrokken. DP6. Tien Jaar Architectuur is een boek over een architectenbureau dat zich zonder veel omhaal van woorden manifesteert, maar dat tegelijk eigenzinnig genoeg is om een opvallende plaats in de Nederlandse architectuur voor zich op te eisen. «