De mijnstaking van 1955 was een van de eerste krachtproeven voor de pas autonoom geworden Antillen. Toen het personeel van de maatschappij, die de fosfaatlagen ... » 

De mijnstaking van 1955 was een van de eerste krachtproeven voor de pas autonoom geworden Antillen. Toen het personeel van de maatschappij, die de fosfaatlagen in de Tafelberg ontgon, het werk neerlegde bleek al snel dat regering, gouverneur en justitiële autoriteiten heel verschillend dachten over hun onderlinge verhouding en, vooral, over de vraag wie in een democratie uiteindelijk de baas is. Het conflict bij de mijn werd door de werknemers gewonnen; hun bond werd erkend en hun arbeidsvoorwaarden sterk verbeterd. De PG en de gouverneur daarentegen zagen zich genoodzaakt het veld te ruimen en Curaçao te verlaten. Inmiddels zijn de Antillen uiteengevallen en nieuwe landen ontstaan. Opnieuw rijst de vraag hoe binnen het machtsapparaat de verhoudingen liggen. Nu gaat het vooral om de positie van de procureur-generaal, die Curaçao met Sint Maarten en de BES-eilanden gemeen heeft, tegenover de minister van justitie. Kunnen uit de mijnstaking van 1955 voldoende lessen worden getrokken voor de dag van vandaag? «