In 1932 werd Célines roman Reis naar het einde van de nacht als een meesterwerkbegroet. Zijn daarop volgende boek, Dood op krediet, verschenen in 1936,is stilis... » 

In 1932 werd Célines roman Reis naar het einde van de nacht als een meesterwerkbegroet. Zijn daarop volgende boek, Dood op krediet, verschenen in 1936,is stilistisch misschien nog vernieuwender en opzienbarender dan de Reis.Daarna kwamen zijn felle antisemitistische pamfl etten waarin hij het nazismeomhelsde. Zijn gedrag in de oorlog was dat van een collaborateur. Na zijnvlucht naar Duitsland en zijn verblijf in Denemarken probeerde hij zich vrij tepleiten. In 1951 werd hem amnestie verleend, hij keerde terug naar Frankrijk.Tot zijn dood in 1961 schrijft hij nog een aantal romans die niet het niveau vanzijn eerste romans zullen halen.Ondanks zijn politiek verleden wordt Céline als een zeer groot romanschrijverbeschouwd. Het interessante is dat zijn virulente racisme en zijn verketteringvan de westerse wereld zich voor velen als iets onverwachts voordeden. Door deheftigheid van soms idiote uitlatingen hebben mensen zich zelfs afgevraagd ofhij niet gek was geworden. Kortom er werd en wordt nog steeds verwoed overhem gediscussieerd. Wie was Céline, vraagt de auteur van dit boek zich af.Zijn conclusie: groot als schrijver, fout als mens, kortom een briljante boef.Em. Kummer vertaalde van Céline Reis naar het einde van de nacht, en gaf vanhem brieven en pamfl etten uit in Van de ene dood naar de andere. Daarnaastpubliceerde hij twee romans: Afscheid in Meudon en Helden zijn zwart. «