Book
Roos Bachelier woont met haar kinderen in een kapitaal herenhuis. Overdag heeft ze een gewone baan, s avonds proost ze met vooraanstaande heren, poedelt ze in jacuzzis en vervult ze de intiemste verlangens van haar klanten. Niet alleen om de hypotheek te kunnen betalen, maar vooral omdat ze goed in haar vak is en er ook veel plezier in heeft.
In Beminnen als beroep vertelt Bachelier openlijk over haar werk als courtisane. Van de romantische nacht met de spastische Jan Geert tot bijzondere verzoeken van mysterieuze bners. Maar de verhalen geven niet alleen een smeuïg kijkje achter de schermen van het reilen en zeilen van een exclusieve prostituee, ook werpen ze een ongemakkelijk licht op de manier waarop de maatschappij nog steeds aankijkt tegen _ of eigenlijk neerkijkt op _ prostituees. Want hoe professioneel Bachelier haar beroep ook uitoefent, dit valt helaas niet te zeggen van de medewerkers van de ggd en van schoolmaatschappelijk werk, zo blijkt uit haar relaas. Zelfs bij haar belastingaangifte komen onbegrip, taboes en de vooroordelen die de betaalde liefde omringen, pijnlijk tot uiting.
Roos Bachelier is een courtisane die niet alleen haar klanten goed vermaakt, maar ook haar lezers weet te boeien met haar originele kijk op de wereld en haar bijzondere gevoel voor humor. Met dit boek biedt zij een nieuwe kijk op het oudste beroep.
Roos Bachelier (1969) doorliep het gymnasium en studeerde muziekwetenschappen. Nu werkt ze als moderne courtisane in de duurste nachtclub van Nederland.
«
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
De roman beminnen als beroep is geschreven door een + 40 jarige moeder van 4 kinderen. Ze leeft gescheiden van de vader van haar kinderen. Naast haar beroep als salesmanager in een bedrijf werkt ze, in de weken dat haar kinderen bij hun vader verblijven, gedurende 2 avonden als luxe prostitué of zoals op haar naamkaartje staat als “Courtisane” in een exclusieve club.
Met haar roman wil Roos naar eigen zeggen het oudste beroep van de wereld in een juist perspectief plaatsen. Zij heeft vrijwillig gekozen voor dit beroep, ze geniet van haar job, kent een correcte behandeling door de clubeigenaars en stelt haar eigen grenzen naar de klanten toe. Roos stelt terecht wat is daar dan mis mee. Inderdaad ,er is een vraag en er is een aanbod en dit resulteert in een netto-prijs na aftrek van alle kosten. Deze prijs is goed en Roos geniet van haar inkomsten want zij dragen bij om de door haar gekozen levensstandaard te kunnen aanhouden. Wat Roos echter wel vergeet is dat er andere omstandigheden zijn waarin een man of vrouw zich dient te prostitueren. Roos gaat totaal voorbij aan bestaande problemen zoals illegaliteit , mentaal en fysiek misbruik , vrouwenhandel, pooiers, … Waar ik verwachte een waargetrouw, geëngageerd verhaal te lezen, en dit niet in het minst omdat het boek uitgegeven is door een gerenommeerde uitgeverij , ben ik van een erg kale kermis thuis gekomen. Voor mij is de roman “Beminnen als Beroep” een oppervlakkige , eenzijdig geschreven roman. Het werk is voor wat mij persoonlijk betreft gewogen en enorm licht bevonden.